Marek Piotrowski
prawnik,
doradca podatkowy
Jedną z możliwości skorzystania z odpisów podatkowych przysługujących
osobom
prowadzącym działalność gospodarczą jest wykorzystanie ulgi związanej z
nabyciem nowej technologii.
Ulga ta, uregulowana
przepisami art. 26 c
ustawy o podatku
dochodowym od osób
fizycznych (PIT), odpowiednio
art. 18 b ustawy o podatku
dochodowym od osób prawnych (CIT),
pozwala na obniżenie podstawy
opodatkowania o wartość dokonanych
wydatków na nabycie nowych technologii.
Ulga nie dla każdego
Warto pamiętać, że z ulgi tej nie mogą
skorzystać osoby fizyczne prowadzące
działalność gospodarczą, jeżeli są
opodatkowane z tytułu tej działalności na
zasadach ryczałtowych lub podatkiem
liniowym. Z odliczenia nie mogą również
korzystać przedsiębiorcy, którzy swoją
działalność prowadzili w roku podatkowym
lub w roku poprzedzającym rok
podatkowy na terenie specjalnej strefy
ekonomicznej na podstawie zezwolenia.
Korzystanie z odpisów
Podstawowym warunkiem pozwalającym
na korzystanie z omawianego odliczenia
jest poniesienie w ciągu roku podatkowego
wydatków na nabycie nowej technologii.
W świetle prawa za technologię uważa się
wiedzę technologiczną w postaci wartości
niematerialnej i prawnej, w szczególności
wyniki badań i prac rozwojowych, które
umożliwiają wytwarzanie nowych lub
udoskonalonych wyrobów albo usług,
która zarazem nie jest stosowana na
świecie przez okres dłuższy niż lat 5.
Zasady ustalenia
podstawy do
odliczenia podatku
W świetle obowiązujących regulacji
podstawę odliczenia stanowi kwota
wydatków poniesionych przez podatnika
na nabycie nowej technologii,
uwzględniona w jej wartości
początkowej, w części, w jakiej została
zapłacona uprawnionemu podmiotowi
w roku podatkowym, w którym
wprowadzono nową technologię do
ewidencji środków trwałych i wartości
niematerialnych i prawnych lub w roku
następnym. Odliczeniu nie podlega
jednak ta część wydatków, która została
zwrócona podatnikowi w jakiejkolwiek
formie. Powyżej przytoczona dość
złożona regulacja pozwala na
stwierdzenie, że wydatki na nabycie
nowej technologii podlegają odliczeniu
w rozliczeniu za rok, w którym
technologię wprowadzono do ewidencji
środków trwałych i wartości
niematerialnych i prawnych bądź w
rozliczeniu za rok następny. Jeżeli jednak
wydatki zostały zwrócone podatnikowi w
jakiejkolwiek formie, to brak jest podstaw
dla dokonania odliczenia zwróconych
wydatków. Przesłankę dla dokonania
odliczenia stanowi wprowadzenie nowej
technologii do ewidencji środków
trwałych i wartości niematerialnych i
prawnych, bowiem dopiero ujawnienie
nabytej technologii w tej ewidencji
pozwala na możliwość dokonania
odliczenia. Zasadę tę stosuje się również
do poniesionych w roku poprzedzającym
nabycie technologii przedpłat czy
zadatków na poczet nabycia nowej
technologii. Odliczenia ulgi można
dokonać w zeznaniu składanym za rok
podatkowy, w którym wydatki zostały
poniesione, przy czym należy pamiętać,
że odliczeniu podlega jedynie wartość
50 proc. kwoty stanowiącej podstawę
odliczenia. Jeżeli jednak podatnik w
roku podatkowym, w którym nabył
prawo do skorzystania z omawianej ulgi,
poniósł stratę lub dochód niepozwalający
na wykorzystanie pełnej wartości ulgi, to
może dokonać całego odliczenia w
zeznaniach za kolejno następujące trzy
lata podatkowe, licząc od końca roku, w
którym nową technologię wprowadzono
do ewidencji środków trwałych oraz
wartości niematerialnych i prawnych.
Profity z wprowadzenia
nowych technologii
Warto zauważyć, że ulga na nabycie
nowej technologii jest niejako podwójnie
korzystna dla podatników, ponieważ z
jednej strony, przy spełnieniu wymagań
ustaw podatkowych, nabycie takiej
technologii kwalifikowanej jako wartość
niematerialna i prawna pozwala na
dokonywanie odpisów amortyzacyjnych,
z drugiej zaś stanowi podstawę dla
rozliczenia omawianej ulgi.
