Ratnapura, leżąca 101 km na południwy wschód od Kolombo, jest dużym miastem oraz stolicą prowincji Sabaragamuwa i obszaru Ratnapura.
Powszechnie wiadomo, że Tajlandia przoduje w metodach traktowania kamieni jubilerskich, zwłaszcza szafirów i rubinów. Należy zauważyć, że Sri Lanka zalegalizowała obrót geudy z Tajlandią 1 sierpnia 1987 r., kiedy to tajscy dilerzy uzyskali monopol na jej kupno. W tym samym roku powstała Platforma Handlowa i Centrum Eksportowe Geudy, ułatwiające kupno i eksport kamienia poza granice kraju.
Nazwa pochodzi od syngalskiego „ratna” oznaczającego kamienie szlachetne i „pura” oznaczającego miasto. Jest to centrum wydobycia kamieni szlachetnych posiadające długoletnią tradycję. Trzeba zauważyć, że w pobliżu handluje się tylko geudą.
Geuda
Lankijska definicja geudy to półprzezroczysta do nieprzezroczystej odmiana korundu z mlecznym, opalowym, zadymionym, jedwabistym lub przypominającym olej napędowy wyglądem widocznym w odbitym lub przepuszczonym świetle. Pod wpływem gorąca zmienia się w wysokiej jakości materiał jubilerski nie tylko dzięki pozbyciu się występującej nieprzezroczystości, lecz także poprawianiu albo wytworzeniu wewnętrznej barwy. Termin ten jest zarezerwowany nie tylko dla korundu, ale także dla jakiejkolwiek odmiany minerału wykazującej te cechy – oprócz korundu używa się jej w odniesieniu do chryzoberylu. W ciągu ostatnich trzech dekad, od kiedy dilerzy kamieni szlachetnych z Tajlandii włączyli się do handlu geudą, rynek sprzedaży tego kamienia stał się bardzo ważny dla Sri Lanki. Powszechnie wiadomo, że Tajlandia przoduje w metodach traktowania kamieni jubilerskich, zwłaszcza szafirów i rubinów. Należy zauważyć, że Sri Lanka zalegalizowała obrót geudy z Tajlandią 1 sierpnia 1987 r., kiedy to tajscy dilerzy uzyskali monopol na jej kupno. W tym samym roku powstała Platforma Handlowa i Centrum Eksportowe Geudy, ułatwiające kupno i eksport kamienia poza granice kraju. W roku 1990 roku umowa, która dała Tajom wyłączność na zakup i eksport geudy, wygasła, co umożliwiło otwarcie rynku dla cudzoziemców.
Wygrzewanie kamieni
Wygrzewanie kamieni stało się popularne na Sri Lance, miejscowi kupcy byli dobrą konkurencją dla Tajlandczyków skupujących geudę. To spowodowało, że cena geudy była o ponad połowę wyższa niż cena równoważnej masy dobrej jakości niebieskich szafirów!! W sumie Tajowie kupili na Sri Lance ponad 20 ton geudy, którą przetworzyli i wyprodukowali z niej przede wszystkim skalibrowane kamienie (oszlifowane do standardowych rozmiarów odpowiadającym zapotrzebowaniu podczas odlewania przy produkcji biżuterii) podbijając tym samym światowy rynek niebieskich szafirów
Różnorodność geudy
Geuda w zależności od wyglądu i wewnętrznej struktury dzieli się na różne kategorie, i nie wszystkie nadają się do tych samych metod traktowania. Niektóre z najczęściej występujących to: jedwabista, diesel, mleczna, dhum, ottu, woskowa, pita, athul. – Silky / Jedwabista: igły rutylu
– Diesel:
żółtawo brązowa barwa (jak olej napędowy). Mówi się , że im ciemniejsza, tym lepsza będzie niebieska barwa po wygrzewaniu.
– Milky / Mleczna:
Półprzezroczysta, jasnoniebieska lub żółtawa barwa na powierzchni. – Dhum: bezbarwna do jasnoniebieskiej, zanurzona w wodzie, wykazuje dymny brąz.
– Ottu:
Nakrapiana, kropkowana, linowa, strefa niebieskiej barwy na powierzchni lub wewnątrz, reszta kamienia jest bezbarwna do jasnoniebieskiej.
Podnoszenie wartości podczas wygrzewania przyjmuje się na ponad 100 proc., a karat najlepszej jakości niebieskiego szafiru może osiągnąć ponad 30-40 tys. rupii (240-320 dolarów).
