Biżuteria masowa, produkowana w niezliczonej liczbie egzemplarzy, dezorientuje klientów salonów jubilerskich. Osoby zainteresowane kupnem biżuterii autorskiej nie mogą jej odróżnić na tle masy innych ozdób.
Należy pamiętać, że nie każda osoba odwiedzająca salon jubilerski bądź galerię z biżuterią autorską ma odpowiednie kompetencje, aby wybrać unikatową biżuterię wykonaną przez artystę złotnika. Musi zdać się na wiedzę i uczciwość sprzedawcy. Dlatego też artyści wprowadzający na rynek swoje dzieła powinni stosować znaki złotnicze, które są podpisem twórcy na dziele.
Znak mistrza
Malarze czy rzeźbiarze mają możliwość podpisania swojego dzieła, „opieczętowania” go jako swojej własności artystycznej. Natomiast na polskim rynku jubilerskim stosunkowo rzadko zdarza się, aby twórcy podpisywali obiekt swojej pracy, odciskali na nim swój znak. Stosunkowo rzadko na biżuterii czy obiektach biżuteryjnych pojawia się nazwisko jej twórcy.
Co niestety przekłada się na spadek zainteresowania działami sztuki złotniczej. – Podpisanie wykonanej przez siebie biżuterii wpływa na sprzedaż – zauważa dr Katarzyna Miśkowska, specjalistka ds. marketingu. – Klienci otrzymują „kompletne” dzieło sztuki, sygnowane znakiem jej twórcy, a co za tym idzie unikatowe, przedstawiające realną wartość na polskim rynku sztuki współczesnej – dodaje. Tworząc biżuterię autorską warto więc umieszczać na nim swoje nazwisko. Warto zauważyć, że pełne nazwisko artysty, który wykonał działo sztuki złotniczej, można znaleźć podziwiając obiekty biżuteryjne powstałe już w II połowie XVIII wieku, natomiast dość powszechnie występowały one na terenie zaboru rosyjskiego przez cały XIX wiek. Projekty autorskie wykonane w zakładach złotniczych powinny zostać podpisane, choć nie zawsze, choćby ze względu na małe formy biżuterii, udaje się umieścić na nich wszystkie „dane” twórcy, czyli imię i nazwisko. Dlatego też dość dobrym rozwiązaniem wydaje się być umieszczenie na obiekcie biżuteryjnym samych inicjałów artysty. Wybierając to rozwiązanie należy zwrócić uwagę na możliwość pomyłki, w przypadku identyczności monogramu różnych artystów. Wtedy najlepiej umieszczać inicjały w rozmaitego kształtu polach – jak prostokąty, owale, tarcze czy koła. Warto zastanowić się nad umieszczeniem inicjałów w bardziej „wymyślnych” kształtach, jak serca, liście, trójkąty, podkreślając tym samym nie tylko swój indywidualny styl, ale także umiejętności złotnicze. Trzeba także dokładnie zastanowić się nad kształtem liter. Podkreślenia wymaga fakt, że litery są zazwyczaj majuskułowe, czyli pisane wielką literą.
