R0zmowa z Justyną Stasiewicz, absolwentką Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi, projektantką biżuterii. Jej praca dyplomowa powstała pod kierunkiem profesora Andrzeja Szadkowskiego. Fascynuje się naturą – jej praca dyplomowa to kolekcja biżuterii z wypreparowanymi owadami.
Polski Jubiler: Czym dla pani jest biżuteria?
Justyna Stasiewicz: Jest dla mnie ucieczką od rzeczywistości. Tworzenie biżuterii wymaga od człowieka pomysłowości, zręczności i siły. Podoba mi się to, że wkładając w coś czas i uczciwą, ciężką pracę, mogę otrzymać przedmiot, który przetrwa lata, a może nawet wieki.
Najbardziej charakterystyczną cechą pani prac jest fascynacja entomologią. W pani biżuterii widać chęć uchwycenia ulotności piękna natury i zamknięcia go na wieki w biżuterii. Czy dzięki sztuce złotniczej możliwe jest zatrzymanie czasu?
Kolekcja zawierająca biżuterię z wypreparowanymi owadami to moja praca dyplomowa. W jakimś stopniu na pewno gloryfikuje ona naturę, jej bogactwo, piękno, kruchość – jednak nie do końca to stanowiło dla mnie główną inspirację. Zaintrygowało mnie sposób, w jaki ludzie odbierają owady – przeważnie z silnymi emocjami. Chciałam, żeby moja praca dyplomowa wzbudzała podobne reakcje – nie ważne czy dobre czy złe, byleby silne i „jakieś”. Czy dzięki sztuce złotniczej możliwe jest zatrzymanie czasu? Oczywiście, że tak – biżuteria może zamknąć w sobie nie tylko ducha minionej epoki, ale i wiele uczuć, nadziei, wspomnień. Warunek jest tylko jeden – musi być wykonana z sercem.
Skąd wzięła się u pani fascynacja owadami?
Tak naprawdę zaczęłam się im bliżej przyglądać dopiero przy okazji realizacji wspomnianych już wcześniej prac. Insekty mają w sobie potencjał jako materiał i źródło inspiracji.
W pani twórczości można znaleźć odwołania do malarstwa Maxa Ernsta, Salvadora Dali czy Rene Magritte’a. Skąd wziął się pomysł, aby połączyć te dwie, wydawałoby się niekorespondujące ze sobą, dziedziny sztuki?
Pomysł przyszedł dość naturalnie. Jestem po liceum ogólnokształcącym, więc bliskie spotkanie z malarstwem miałam dopiero na studiach. Dzieła dawnych mistrzów wywarły na mnie duże wrażenie – a idea czerpania inspiracji ze snów bardzo do mnie przemówiła. Dodatkowo, gdy tworzy się coś trójwymiarowego, podpierając się dwuwymiarowym obrazem, ma się znaczne większe pole do manewru.
W jaki sposób malarstwo wpływa na pani sztukę?
Malarstwo pomogło mi się rozwinąć. Zmusiło mnie do bardziej wnikliwej obserwacji otaczającego mnie świata. Zaczęłam dostrzegać więcej barw i zdałam sobie sprawę, że przy pomocy prostych zabiegów plastycznych, mogę wywołać u odbiorcy moich prac konkretne uczucia i złudzenia. Jak rodzi się w pani wypadku pomysł na stworzenie nowego okazu biżuteryjnego? Zaczyna się od impulsu. Musi mi wpaść w ręce coś, co uznam za warte uwagi. Może to być jakiś przedmiot, zdjęcie, dzieło sztuki – byleby wywołało chęć złapania za długopis i przystąpienia do projektowania. Która część procesu tworzenia biżuterii przynosi pani najwięcej satysfakcji? Zdecydowanie realizacja projektu. Najwięcej frajdy mam z siedzenia przy stole złotniczym i pracy w metalu. Sztuka jest sposobem komunikacji artysty z otoczeniem, a projektanci biżuterii coraz częściej starają się ukazać w swojej twórczości swój sprzeciw wobec banalizacji otaczającego ich świata. A co chce pani przekazać światu za pośrednictwem swojej biżuterii? Możliwe, że to zabrzmi banalnie, ale chciałabym, żeby moja biżuteria była solidnie wykonanym produktem, o ciekawym wzornictwie i przemyślanej koncepcji.
Jakie ma pani plany na najbliższą przyszłość?
Skończyć studia, znaleźć pracę w zawodzie.
Gdzie można kupić pani biżuterię?
Nie prowadzę jeszcze regularnej sprzedaży. Jeżeli komuś spodoba się któryś z projektów, prezentowanych w moim internetowym portfolio, można go zamówić na zasadzie indywidualnego zlecenia. Moje prace można obejrzeć w dwóch miejscach: www.facebook.com/justna.stasiewicz. bizuteria, www.justynastasiewicz.wix. com/bizuteria i za pośrednictwem obu z nich można się ze mną kontaktować.
