Pomoc w trudnych czasach

Firmy z segmentu małych i średnich przedsiębiorstw mają ponad 50–procentowy udział w tworzeniu polskiego PKB i dają pracę prawie 60–procentom zatrudnionych. Najwięcej firm powstaje w sektorze handlu i szeroko pojętych usług. Obserwowany trend wzrostowy jest w dużej mierze stymulowany dopływem środków unijnych czy wsparciem finansowym z urzędów pracy. Rozwój małych i średnich przedsiębiorców wspiera również Krajowy System Usług dla Małych i Średnich Przedsiębiorstw.

System ten powstał z inicjatywy Polskiej Fundacji Promocji i Rozwoju Małych i Średnich Przedsiębiorstw. Rolę koordynatora działań systemu pełni Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości. W ramach Krajowego Systemu Usług (KSU) – Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości oferuje nowoczesne środki wspierające polskich przedsiębiorców. Wszyscy zainteresowani mogą liczyć na informacje, porady, wskazówki jak założyć firmę, jak się rozliczyć, jaką wybrać formę prawną dla nowo zakładanej firmy. KSU oferuje nie tylko fachową wiedzę z zakresu gospodarki i innowacji ale pomaga także w szukaniu finansowania, ułatwiając dostęp do pożyczek i poręczeń kredytowych.

Krajowy System Usług

KSU składa się z ponad 150 ośrodków rozsianych po całej Polsce. Wśród ośrodków Systemu znajdują się Punkty Konsultacyjne oraz ośrodki Krajowej Sieci Innowacji. Z KSU współpracuje kilkadziesiąt funduszy pożyczkowych i poręczeniowych zrzeszonych w Polskim Związku Funduszy Pożyczkowych i Krajowym Stowarzyszeniu Funduszy Poręczeniowych. Punkty Konsultacyjne KSU oferują bezpłatne usługi informacyjne dla przedsiębiorców i osób rozpoczynających działalność gospodarczą. Konsultanci Punktów pomagają – krok po kroku – w sprawnym założeniu firmy, podpowiadają skąd i jak pozyskać środki finansowe na jej rozwój a także doradzą przy rozwiązywaniu problemów występujących w firmie na różnych etapach działalności. Wiedza i kompetencje konsultantów z Punktów Konsultacyjnych są systematycznie weryfikowane przez Polską Agencję Rozwoju Przedsiębiorczości, która zapewnia konsultantom również wsparcie merytoryczne i organizacyjne (bazy wiedzy, publikacje, dyżury ekspertów itp.).

Ośrodki Krajowej Sieci Innowacji

Ośrodki Krajowej Sieci Innowacji służą pomocą przy przeprowadzeniu w firmie analizy potencjału technologicznego oraz wdrożeniu najlepszych rozwiązań innowacyjnych, dzięki którym firma może zyskać przewagę rynkową. Jest to usługa doradcza polegająca na przeprowadzeniu audytu technologicznego, którego zadaniem jest ocena potencjału i potrzeb przedsiębiorstwa w zakresie rozwoju wytwarzanych produktów lub świadczonych usług, a następnie przeprowadzenie procesu transferu technologii, którego celem jest poprawa istniejącego lub wdrożenie nowego procesu, produktu lub usługi.

Fundusze Pożyczkowe

Fundusze Pożyczkowe współpracujące w ramach KSU udzielają pożyczek na finansowanie początkowego etapu rozwoju firmy, działalności inwestycyjnej oraz obrotowej. O pożyczkę może starać się przedsiębiorca, który spełnia kryteria definicji małego lub średniego przedsiębiorcy, posiada pomysł na rozwój firmy i wyraźnie określony cel, na który pożyczka zostanie wykorzystana. Maksymalna kwota pożyczki wynosi do 120 tysięcy złotych a okres jej spłaty to najczęściej 36 miesięcy. Wymagany minimalny wkład własny przedsiębiorcy ubiegającego się o pożyczkę wynosi 20 procent wartości przedsięwzięcia. Oprocentowanie pożyczek uzależnione jest od stóp rynkowych. Opłata manipulacyjna pobierana przy przyznaniu pożyczki jest ustalana indywidualnie w zależności od branży i stopnia ryzyka działalności i wynosi najczęściej 1 – 3 procent. Spłata pożyczki musi być również zabezpieczona przez zaakceptowane przez Fundusz zabezpieczenie (weksel, poręczenie, hipoteka itp.).

Fundusze Poręczeniowe

Fundusze Poręczeniowe należące do Krajowego Systemu Usług oferują możliwość poręczenia pożyczek, kredytów czy wadiów przetargowych. O poręczenie mogą się starać mikro, mali i średni przedsiębiorcy, którzy ubiegają się o kredyt, pożyczkę lub startują w przetargu lecz nie posiadają wystarczającego zabezpieczenia spłaty planowanego zobowiązania. Celem działania Funduszy Poręczeniowych jest ułatwienie przedsiębiorstwom dostępu do zewnętrznych źródeł kapitału. Nie bez znaczenia jest fakt, że Fundusze są organizacjami „non profit” – nie działającymi dla zysku, gdzie ewentualny wypracowany zysk jest przeznaczony na cele związane z rozwojem przedsiębiorczości, zgodnie z celami statutowymi Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości.

Pomoc od banków

Potencjał drzemiący w małych i średnich firmach dostrzegają również banki. Oczekiwania przedsiębiorców wobec banków są jasno określone. Bank ma być dostawcą narzędzi, za pomocą których przedsiębiorca będzie mógł zrealizować swoje cele biznesowe. Potrzeby firmy zależą od fazy rozwoju przedsiębiorstwa oraz specyfiki danej branży. Nic zatem dziwnego, że banki systematycznie badają potrzeby nowo powstałych firm i zmieniają w ofercie to, co dla przedsiębiorstw jest najważniejsze – opłaty związane z prowadzeniem rachunku bieżącego oraz funkcjonalność bankowości internetowej. Coraz częściej przedsiębiorca może liczyć na indywidualne podejście, gdzie dedykowany do obsługi firmy doradca bankowy, znając potrzeby biznesowe i rozwojowe klienta, może elastycznie dopasować najkorzystniejsze rozwiązania finansowe. Małe i średnie firmy mogą szukać czegoś dla siebie w 28 bankach. Standardem jest internetowy dostęp do rachunku firmowego. Ale coraz częściej w ofercie banków można znaleźć atrakcyjne produkty oszczędnościowe, które kiedyś były zarezerwowane tylko dla klientów indywidualnych. Najczęściej są to konta oszczędnościowe, na których przedsiębiorstwa mogą lokować swoje nadwyżki finansowe bez konieczności zamrażania ich na określony czas. Firmy mogą również korzystać z krótkoterminowych lokat, które stanowią doskonałe narzędzie do zarządzania bieżącą płynnością firmy.

Oferta kredytowa

Rozszerza się również oferta kredytowa skierowana do małych i średnich firm. Oprocentowanie kredytów zależy najczęściej od wysokości wybranej stawki rynkowej (WIBOR, LIBOR, EURIBOR) oraz marży banku. Jej wysokość przedsiębiorcy ustalają w drodze indywidualnych negocjacji z bankiem, ale średnio wynosi od 1 do 4,5 procenta. W większości przypadków, za uruchomienie kredytu banki pobierają prowizję, która może wynieść nawet 5 procent wartości udzielanego kredytu. Dla przedsiębiorców działających na rynku od dłuższego czasu banki proponują kredyty nawet do 1 mln zł przyznane w ciągu jednego dnia. Dostępne są również kredyty dla firm rozpoczynających dopiero działalność gospodarczą

Sprzedaż na raty

Właściciele salonów jubilerskich, w celu pozyskania coraz większej liczy klientów
oraz dążąc do wyróżnienia się na tle konkurencji, wprowadzają w swoich sklepach
możliwość kupna biżuterii na kredyt.

Sprzedaż ratalna staje się coraz popularniejszą usługą
oferowaną przez salony jubilerskie klientom. Na raty
można kupić zarówno drogocenną biżuterię, wykonaną
z szlachetnych kruszców i kamieni, jak również znacznie
tańsze wyroby jubilerskie. W opinii wielu właścicieli
salonów jubilerskich sprzedaż ratalna wiąże się z korzyściami
wynikającymi ze wzrostu sprzedaży, nie można jednak zapominać,
że sprzedaż taka obwarowana jest licznymi przepisami.

Kodeks cywilny

Możliwość sprzedaży ratalnej uregulowana jest przepisami kodeksu
cywilnego. Ustawodawca za sprzedaż ratalną uznał sprzedaż rzeczy
ruchomej osobie fizycznej za cenę płatną w określonych ratach,
jeżeli według umowy rzecz ma być kupującemu wydana przed
całkowitym zapłaceniem ceny (art. 583). Jednocześnie podkreślić
należy, że ustawodawca nakłada na sprzedawcę określone obowiązki,
które ten musi spełnić, aby dokonać sprzedaży ratalnej. Przede
wszystkim sprzedawca jest odpowiedzialny za wszelkie wady sprzedanej
na raty rzeczy. Obowiązkiem kupującego jest natomiast
zobowiązanie się do uregulowanie płatności za zakupiony towar
w ratach. Kupujący ma prawo, według prawa cywilnego, spłacić
raty przed terminem płatności. W takim momencie kupujący może
odliczyć kwotę, która odpowiada wysokości stopy procentowej
obowiązującej dla danego rodzaju kredytów Narodowego Banku
Polskiego. Warto zauważyć, że według art. 586 kodeksu cywilnego
sprzedający może odstąpić od umowy z powodu niezapłacenia ceny
tylko wtedy, gdy kupujący jest w zwłoce z zapłatą co najmniej dwóch
rat, a łączna suma zaległych rat przewyższa jedną piątą część umówionej
ceny. W wypadku takim sprzedawca powinien wyznaczyć
kupującemu odpowiedni termin dodatkowy do zapłacenia zaległości
z zagrożeniem, iż w razie bezskutecznego upływu wyznaczonego
terminu będzie uprawniony do odstąpienia od umowy. Niezależnie
jednak od przepisów warunkujących sprzedaż ratalną pomiędzy
salonem jubilerskim a klientem zawierana jest dość rzadko.

Bank u jubilera

Właściciele salonów jubilerskich decydując się na wprowadzenie do
swoich sklepów możliwości dokonywania zakupów ratalnych przez
klientów, podpisują umowy z bankami, które finansują niemal całość
przedsięwzięcia. Umowa z bankiem zdejmuje z właścicieli salonów
jubilerskich ryzyko nieuregulowania przez klientów swoich płatności.
To bowiem bank jako kredytodawca jest zobowiązany do egzekwowania
płatności u niesolidnych klientów. Straty właściciela salonu jubilerskiego
są w takim wypadku minimalne. Dlatego też właściciele salonów
jubilerskich podpisują umowy z bankami, które są w stanie finansować
zakupy biżuterii w salonach jubilerskich, klientom, którzy udowodnią
swoją zdolność finansową. Salony jubilerskie najczęściej korzystają
z usług firm specjalizujących się w dostarczaniu rozwiązań kredytowych
dla klientów indywidualnych. Najczęściej wybieranymi firmami są
Żagiel, system ratalny banku GE Money Bank oraz system ratalny Lukas
Banku. Każda z firm oferujących system sprzedaży ratalnej podpisuje
z właścicielami salonów jubilerskich umowę na podstawie której prowadzona
jest sprzedaż ratalna w danym salonie sprzedaży.

Wzrost przychodów

Możliwość kupna biżuterii na kredyt sprawia, że klienci decydują
się na kupno biżuterii w danym salonie jubilerskim. Dzięki takiemu
rozwiązaniu mogą oni kupić biżuterię, za którą w danym
momencie nie mogliby sobie pozwolić. Jednak jak każde rozwiązanie
to także ma swoje wady – trudności z wyegzekwowaniem
płatności od klienta. Decydując się na wprowadzenie do salonu
jubilerskiego nowej usługi warto wprowadzić ją po uprzednim
podpisaniu umowy z bankiem kredytującym klienta.

Bankowe lekarstwo na zatory płatnicze

Coraz częściej utrapieniem dla niejednej polskiej firmy jest rosnąca sterta niezapłaconych na czas faktur. Właściciele tych firm, które zalegają z płatnościami zastanawiają się co zrobić, żeby możliwie jak najdłużej odkładać termin zapłaty.

Z kolei dla tych, którzy czekają na pieniądze, problemem staje się zachowanie płynności finansowej. Spowolnienie gospodarcze sprawia, że rosną zatory płatnicze. A to powoduje, że przedsiębiorcy poszukują najkorzystniejszego wyjścia z tej sytuacji.

Zachowanie płynności finansowej


Niezależnie od wielkości firmy – począwszy od mikroprzedsiębiorstw aż po duże korporacje – zachowanie płynności finansowej ma decydujące znaczenie dla powodzenia działalności gospodarczej. Tymczasem badania wywiadowni gospodarczych wskazują, że polskie firmy są wyjątkowo niepunktualne, jeśli chodzi o realizację płatności. Jak wynika z badań, w ubiegłym roku tylko 30 proc. faktur było opłaconych w terminie, a co dziesiąta płatność była opóźniona o ponad 90 dni. Nie zawsze opóźnienie płatności jest
wynikiem słabej kondycji finansowej firmy. Część firm celowo zwleka z uregulowaniem zobowiązań wobec kontrahentów zostawiając do swojej dyspozycji więcej środków, kredytując w ten sposób bieżącą działalność. Zatorom płatniczym sprzyja też system podatkowy. Przedsiębiorca, który wystawi fakturę, musi w ciągu 30 dni zapłacić podatek VAT niezależnie od tego, czy partner ureguluje zobowiązanie. Równocześnie kontrahent, który otrzymuje fakturę, nawet jeśli jej nie zapłaci, wpisuje ją w koszty i obniża sobie podstawę opodatkowania. Może to być również swoistą zachętą do opóźniania płatności. Negatywne skutki tego zjawiska najbardziej odczuwają małe firmy. One są najbardziej narażone na utratę płynności finansowej.


Dyrektywa unijna a bankructwo

W związku ze zbliżającą się kolejną falą kryzysu należy spodziewać się, że udział nieopłaconych w terminie faktur będzie się systematycznie zwiększał. Narastaniu zatorów płatniczych ma przeciwdziałać nowa dyrektywa unijna, która musi być przyjęta przez kraje członkowskie do 16 marca 2013 r. Maksymalny termin regulowania płatności w krajach Unii Europejskiej będzie wynosił 30 dni, tj. o połowę krócej niż obecnie. W wyjątkowych okolicznościach przedsiębiorcy będą mogli wydłużyć go do 60 dni od daty wystawienia faktury. Regulacja ta ma zmniejszyć opóźnienia w płatnościach, które w ocenie unijnych ekspertów, stanowią znaczące zagrożenie dla płynności finansowej europejskich przedsiębiorstw. Specjaliści zwracają jednak uwagę, że dyrektywa ta zamiast pomóc może wręcz zaszkodzić wielu firmom, doprowadzając je nawet do bankructwa. Zakłada ona bowiem dodatkowe kary w postaci odsetek w wysokości 8 proc. oraz ryczałtową opłatę w wysokości 40 euro na pokrycie kosztów odzyskania długu. Nic zatem dziwnego, że przedsiębiorcy coraz częściej decydują się na korzystanie z usług faktorów.


Usługi faktoringowe

Profesjonalnym świadczeniem usług faktoringowych zajmuje się w Polsce kilkanaście podmiotów, głównie wyspecjalizowanych firm powstałych w ramach dużych grup bankowych. Najogólniej rzecz ujmując, faktoring jest sposobem kompleksowego zarządzania wierzytelnościami firmy. W ramach umowy, bank (faktor) nabywa wierzytelności, finansuje je, administruje nimi a także inkasuje płatności z ich tytułu. Faktoring może przyjąć jedną z trzech form: pełną (bez regresu), niepełną (z regresem) i mieszaną. Z formą pełną mamy do czynienia wtedy gdy faktor jest zobowiązany do całkowitej spłaty zadłużenia. Wraz z cesją wierzytelności na faktora przechodzi ryzyko niewypłacalności dłużnika. Jest to najbardziej korzystna forma faktoringu dla dostawcy. Faktoring niepełny występuje wówczas, gdy faktor spłaca tylko część zaległości dłużników dostawcy. Cesja wierzytelności nie obejmuje przejęcia ryzyka niewypłacalności dłużnika. Faktoring mieszany jest połączeniem faktoringu pełnego i niepełnego. Faktor spłaca zadłużenie tylko do wysokości ustalonej wcześniej kwoty, a odpowiedzialność rozkłada się między strony umowy (bank i dostawcę). Klient korzystający z faktoringu uzyskuje środki pieniężne zablokowane w fakturach i przenosi na bank żmudne, czasochłonne i uciążliwe czynności, jakie wiążą się z zarządzaniem długiem z tytułu zrealizowanych dostaw.

Wydatek, który się opłaca

Przedsiębiorcy coraz częściej decydują się na korzystanie z usług firm factoringowych, mimo że kosztują one więcej niż kredyt. Cena takiej usługi zależy w głównej mierze od trzech podstawowych czynników: wartości zobowiązań, liczby kontrahentów transakcji oraz długości cyklu rozliczeniowego. Im wielkość obrotu i liczba kontrahentów jest większa, a długość cyklu rozliczeniowego krótsza tym cena usługi jest niższa. O coraz szerszym zastosowaniu faktoringu decyduje cały szereg korzyści, które niesie on ze sobą. Przede wszystkim powoduje, że firma ma lepszy dostęp do kapitału. Wykorzystanie faktora powoduje, że firma od razu dostaje część lub całą należność, jaka wynika z wystawionej faktury. Zapewnienie sobie stałego dopływu pieniędzy „zamrożonych” w fakturach pozwala na ich bardziej efektywne zainwestowanie, skuteczniejsze planowanie przepływów gotówkowych i podwyższenie konkurencyjności przedsiębiorstwa. Ponadto, faktoring pozwala ograniczyć koszty własne firmy poprzez zmniejszenie zatrudnienia w dziale administracyjnym. W tym przypadku to właśnie faktor przejmuje na siebie obowiązek inkasowania płatności od dłużników i obsługę wierzytelności, sprawuje nad nimi kontrolę oraz informuje o stanie niespłaconych należności. Nie bez znaczenia – szczególnie w okresie zaostrzonej polityki kredytowej banków – jest to, że faktoring jest łatwiej dostępny niż kredyt. Zabezpieczenie spłaty Jako że sytuacja gospodarcza nie napawa optymizmem, banki nie czekają, aż polskie firmy popadną w tarapaty finansowe spowodowane zatorami płatniczymi. Na rynku usług finansowych pojawiają się nowe produkty, które mają zapobiegać zatorom płatniczym. Działają one jak nieco prostsza forma faktoringu z wykorzystaniem gwarancji bankowej zabezpieczenia zapłaty. Taką ofertę ma dla klientów Raiffeisen Bank Polska. Rozwiązanie to polega na tym, że dostawca, gdy tylko będzie potrzebował środków, może w każdej chwili skorzystać z gwarancji bankowej zabezpieczenia zapłaty. Nie musi czekać do daty zapłaty określonej na fakturze. Na stronie internetowej banku może sprawdzić, jaką kwotę otrzyma w danym dniu. Jeśli kwota ta jest dla niego satysfakcjonująca, może złożyć dyspozycję uruchomienia płatności. Z kolei, jeśli z usługi korzysta firma kupująca, to wystawiając gwarancję swojemu kontrahentowi, zyskuje możliwość wynegocjowania z nim kredytu kupieckiego na lepszych warunkach, np. wydłużenia terminu płatności. W przypadku oferowanego produktu, gwarancja bankowa dająca pewność otrzymania zapłaty zwiększa wiarygodność firmy. Dodatkową zaletą tego rozwiązania jest wykorzystanie systemu bankowości internetowej. Cała operacja wykonywana jest wyłącznie elektronicznie, bez jednego papierowego dokumentu. Gwarancja handlowa może być wystawiona na rzecz firmy krajowej i zagranicznej we złotych i we wszystkich stosowanych walutach wymienialnych. Podobne rozwiązanie służące finansowaniu krótkoterminowych wierzytelności handlowych wprowadził do swojej oferty Bank Pekao SA.

Kredyty dla małych i średnich

Doświadczenia krajów wysoko rozwiniętych wskazują, że małe i średnie przedsiębiorstwa to jeden z wiodących sektorów gospodarki. Od ich liczby i potencjału zależy nasycenie rynku produktami i usługami odpowiedniej jakości oraz wzrost bądź spadek zatrudnienia.

Można pokusić się o stwierdzenie, że mikro, małe i średnie przedsiębiorstwa są swoistym stymulatorem rozwoju gospodarki. Jedną z podstawowych barier rozwoju i budowania pozycji rynkowej firm z tego sektora są ograniczenia kapitałowe.

Finansowanie działalności

Największe problemy z dostępem do zewnętrznego finansowania mają osoby rozpoczynające działalność gospodarczą oraz firmy mikro. Niejednokrotnie niedobór środków finansowych ogranicza lub całkowicie uniemożliwia inwestycje, które są niezbędne dla poprawy konkurencyjności danego przedsiębiorstwa oraz zwiększenia rozmiarów działalności. Już pobieżna analiza dostępnych form finansowania wskazuje, że możliwości finansowania przedsiębiorstw – przynajmniej w teorii – jest bardzo wiele. Coraz częściej banki aktywnie promują usługi przeznaczone dla przedsiębiorstw z sektora MŚP. Standardem stają się pakiety usług bankowych. Nie do wyobrażenia staje się zarządzanie rachunkiem bieżącym bez stałego dostępu do bankowości elektronicznej, internetu czy telefonu. Kredytowanie małych firm, które charakteryzują się krótką historią działalności gospodarczej lub też dopiero rozpoczynają działalność, obciążone jest większym ryzykiem, gdyż – w zdecydowanej większości – firmy te nie zostały jeszcze w wystarczającym stopniu zweryfikowane przez rynek. Nic zatem dziwnego, że właściciele z sektora małych i średnich firm z zainteresowaniem i niecierpliwością oczekują na ofertę produktów „szytych na ich miarę” i bardziej dostępnych niż standardowa oferta kredytowa. Najkorzystniejsze okazują się kredyty dla małych firm oferowane dzięki funduszom Unii Europejskiej.

Pieniądze z Unii na początek działalności

Wsparcie unijne dla małych i średnich firm odbywa się za pośrednictwem programu ramowego na rzecz konkurencyjności i innowacji 2007 – 2013 (CIP). Zarządzanie funduszami unijnymi przeznaczonymi na kredyty dla małych i średnich firm zostało powierzone Europejskiemu Funduszowi Inwestycyjnemu (EFI). Dzięki zawartej umowie poręczeniowej pomiędzy bankami a EFI kredyty udzielane firmom oferowane są na preferencyjnych zasadach. Dzięki temu są bardziej dostępne. O takie kredyty mogą ubiegać się firmy, które spełniają kryteria określone przez Komisję Europejską dla potrzeb tego programu a mianowicie: firmy uznawane za małe i średnie w rozumieniu przepisów prawa europejskiego, zatrudniające do 250 pracowników, których obroty nie przekraczają 50 milionów euro lub których suma bilansowa nie przekracza 43 milionów euro. Dzięki poręczeniu Europejskiego Funduszu Inwestycyjnego można sfinansować nawet do 85 proc. wartości inwestycji, podczas gdy przy standardowym kredycie inwestycyjnym tylko do 80 proc.. Na pozostałą część inwestycji potrzebne są udokumentowane środki własne np. środki na rachunku lub potwierdzenie wpłacenia zaliczki na poczet realizowanej inwestycji. Kwota kredytu uzależniona jest od potrzeb kredytowych przedsiębiorcy oraz jego zdolności kredytowej. Jedynym zabezpieczeniem kredytu jest bezpłatne poręczenie EFI oraz zabezpieczenie na przedmiocie kredytowania. Poręczenia Europejskiego Funduszu Inwestycyjnego obejmują kapitał i odsetki od udzielonych kredytów. Pośrednikami finansowymi oferującymi kredyty wspierane przez Unię Europejską są w Polsce: Bank Przemysłowo-Handlowy Grupa GE Capital, Bank Pekao SA, Europejski Fundusz Leasingowy oraz POLFUND – Fundusz Poręczeń Kredytowych.

Produkty kredytowe oferowane przez banki

W aktualnej ofercie obu wymienionych wyżej banków znajdują się podobne produkty kredytowe – standardowy kredyt inwestycyjny, prosty kredyt inwestycyjny, prosty kredyt na zakup środków transportu oraz kredyt obrotowy dla firm rozpoczynających działalność gospodarczą. Planując rozwój działalności warto zatem rozważyć ofertę banków. Tym bardziej, że wydatki na inwestycje wiążą się często z koniecznością ponoszenia znaczących nakładów finansowych. Korzystając z kredytu inwestycyjnego przedsiębiorca nie musi angażować własnych środków w kwocie równej inwestycji. Może posiłkować się środkami banku, które po zrealizowaniu inwestycji mogą być spłacane nawet przez 10 lat. Tak długi okres kredytowania pozwala na racjonalne zaplanowanie inwestycji. Standardowy kredyt inwestycyjny można przeznaczyć na zakup lub modernizację nieruchomości przeznaczonej na prowadzenie działalności gospodarczej, zakup środków transportu, linii technologicznej, urządzeń, maszyn, patentów czy licencji. Dodatkową korzyścią finansowania inwestycji ze środków kredytu jest możliwość obniżenia podatku dochodowego przez wpisanie odsetek i prowizji w koszty działalności firmy oraz możliwość odliczenia amortyzacji środka trwałego od przychodów firmy. Warto zaznaczyć, że Bank Pekao SA jako pierwszy bank w Polsce, wprowadził do oferty ubezpieczenie kredytobiorców – właścicieli lub osób zarządzających mikro i małymi firmami – zaciągających kredyty inwestycyjne. W ten sposób, w przypadku nagłego zachorowania lub innego nieszczęśliwego wydarzenia, ubezpieczyciel pomoże w spłacie zaciągniętych zobowiązań. Maksymalna suma ubezpieczenia nie może przekroczyć 500 tys. złotych na jedną umowę kredytową. Składka ubezpieczeniowa jest doliczana do każdej raty kredytowej. Takie ubezpieczenie daje przedsiębiorcom większe poczucie bezpieczeństwa na wypadek zdarzeń losowych.

Kredyt inwestycyjny

W przypadku niektórych inwestycji zakupowych nie wymagających dużych nakładów finansowych przedsiębiorcy mogą starać się o uproszczony kredyt inwestycyjny. Może on zostać przeznaczony na zakup nowych lub używanych środków transportu, maszyn, urządzeń, komputerów lub innych środków trwałych. Uproszczony kredyt inwestycyjny udzielany jest do kwoty 300 tysięcy złotych na okres do 6 lat. Można nim sfinansować nawet do 85 proc. wartości inwestycji. Do niewątpliwych korzyści takiego sposobu inwestowania należy zaliczyć minimum formalności, bez konieczności składania biznes planu i prognoz finansowych oraz dogodna spłata kredytu. Dla zainteresowanych zakupem środków transportu dostępny jest prosty kredyt inwestycyjny przeznaczony tylko na sfinansowanie tego rodzaju wydatków. Podobnie jak dla dwóch wcześniej przedstawionych kredytów, dzięki poręczeniu EFI udział środków własnych może wynosić zaledwie 15 proc. a formalności ograniczone są do niezbędnego minimum. Maksymalna kwota kredytu na zakup środków transportu wynosi 300 tysię -cy złotych a dzięki poręczeniu EFI przy zakupie nowych samochodów ciężarowych nawet 500 tysięcy złotych. Zabezpieczeniem kredytu jest przewłaszczenie środka transportu będącego przedmiotem kredytowania.

Kredyt obrotowy

Interesującą propozycją dla młodych firm może być kredyt obrotowy w rachunku kredytowym. Ma on charakter finansowania celowego i może być przeznaczony na zakup zapasów, środków do produkcji itp. Dzięki poręczeniu EFI taki kredyt jest udzielany wyłącznie firmom rozpoczynającym działalność gospodarczą, takim które wystawiły co najmniej 1 fakturę lub 1 rachunek zapłacony przez kontrahenta i które działają przez okres nie dłuższy niż 2 lata. Maksymalna kwota kredytu wynosi 20 tysięcy złotych. Dla kredytów poniżej 10 tysięcy złotych zabezpieczeniem, obok poręczenia EFI jest oświadczenie o poddaniu się egzekucji oraz pełnomocnictwo do dysponowania rachunkiem bankowym. Dla kredytów powyżej 10 tysięcy złotych – niezbędne jest dodatkowe zabezpieczenie zaakceptowane przez bank. Kredyt jest nieodnawialny i udzielany na okres do 12 miesięcy. Ale jego podstawowym atutem jest możliwość budowania historii kredytowej po rozpoczęciu działalności gospodarczej.

Banki dbają o firmy

Małe i średnie firmy to sektor bardzo ważny dla banków. Ostanie tygodnie pokazują wzrost zainteresowania tą grupą klientów. Mali przedsiębiorcy mogą czuć się zadowoleni, gdyż banki przypomniały sobie o nich i wiele z nich przygotowało specjalne oferty.

Z myślą o klientach stworzona została oferta, dzięki której przedsiębiorca w ramach jednej weryfikacji i bez zabezpieczenia materialnego może skorzystać z kredytu obrotowego w rachunku bieżącym, kredytu obrotowego w rachunku kredytowym lub gwarancji bankowej. Warunkiem jest maksymalne zaangażowanie w kwocie nie większej niż 500 tysięcy złotych z tytułu jednego lub kilku produktów oferowanych w ramach takiego pakietu.

DOSTĘPNOŚĆ OFERTY

Produkty są łatwo dostępne i – poza wekslem oraz pełnomocnictwem do rachunku – nie wymagają rzeczowych zabezpieczeń wierzytelności. W zależności od potrzeb firmy, może ona elastycznie dobierać najdogodniejsze w danej chwili rozwiązania kredytowe z okresem finansowania nawet do 2 lat. Firmy szukają różnych form finansowania działalności gospodarczej. Jedną z nich jest – jak dotąd rzadko kojarzona w tej roli – pożyczka hipoteczna. Pożyczkę hipoteczną można określić jako produkt uniwersalny. Łączy ona w sobie kredyt obrotowy przeznaczony na bieżącą działalność oraz kredyt inwestycyjny – przeznaczony na konkretną inwestycję. Dużym udogodnieniem dla klienta jest możliwość pozyskania środków na finansowanie działalności bez konieczności dokumentowania celu, na jaki środki te zostaną przeznaczone. Pożyczkę można również przeznaczyć na spłatę zaciągniętych wcześniej zobowiązań kredytowych. Takie rozwiązanie pozwala na skonsolidowanie wszystkich kredytów w jeden i poprawia płynność finansową firmy.

POŻYCZKA HIPOTECZNA

Pożyczka hipoteczna skierowana jest do przedsiębiorstw, w których w skład majątku wchodzą nieruchomości. Zabezpieczenie w postaci hipoteki daje pożyczkodawcy większe poczucie bezpieczeństwa, co nie jest bez znaczenia przy ocenie wniosku kredytowego. Ostateczna kwota pożyczki zawsze jest uzależniona od zdolności kredytowej firmy oraz wartości zabezpieczenia (nieruchomości). Pożyczka hipoteczna daje możliwość długoterminowego finansowania – nawet do 15 lat. Dłuższy okres spłaty pozwala na dopasowanie wysokości rat kredytowych do możliwości finansowych firmy. W niektórych bankach istnieje możliwość wyboru waluty pożyczki. W zależności od preferencji firmy i struktury jej przepływów finansowych może ona zadłużyć się w euro, dolarach lub złotówkach. Bank pozwala swobodnie wybrać częstotliwość spłaty – miesięcznie lub kwartalnie oraz możliwość wykorzystania – jednorazowo lub w transzach.

PŁYNNOŚĆ FINANSOWA

Zmartwieniem wielu firm – szczególnie w okresie spowolnienia gospodarczego – jest zachowanie płynności finansowej poprzez utrzymanie odpowiedniego poziomu rezerw gotówkowych. Przedsiębiorca dynamicznie prowadzący działalność gospodarczą duże ilości gotówki zamraża w formie kaucji związanych z przetargami, zabezpieczeniem wykonania usługi czy kontraktu. Jest to sytuacja kłopotliwa dla przedsiębiorcy i często oznacza długie oczekiwanie na końcowe rozliczenie i zwrot środków. Również i w tym przypadku banki proponują firmom atrakcyjne rozwiązanie. Jest to gwarancja bankowa. Stanowi ona pisemne zobowiązanie banku podejmowane na zlecenie klienta, do zapłacenia określonej sumy pieniężnej na rzecz osoby lub firmy uprawnionej w przypadku, gdy zleceniodawca gwarancji nie wywiąże się ze swoich zobowiązań określonym w tym dokumencie. Z punktu widzenia beneficjenta transakcji, gwarancja bankowa jest równoważna kaucji. Ale w przeciwieństwie do kaucji nie zmusza do zamrożenia określonej kwoty gotówki. Jest więc istotnym elementem służącym zachowaniu płynności firmy. Zastosowanie gwarancji bankowej jest szczególnie przydatne w takich przypadkach jak: gwarancja przetargowa, dobrego wykonania kontraktu, celna, zapłaty za towar lub wykonane usługi. Ze względu na szeroki zakres zastosowania tego produktu powinien się on znaleźć w sferze zainteresowania wielu klientów: importerów i eksporterów, podmiotów posiadających koncesję na składy celne czy działalność handlową lub usługową. Warto zwrócić uwagę, że gwarancja jest doskonałym narzędziem do budowania wiarygodności firmy wobec kontrahentów, zwłaszcza tych z którymi dopiero rozpoczynamy współpracę.


BEZPIECZNE SPOSOBY FINANSOWANIA

Banki chcąc zdobyć lojalność coraz bardziej wymagających klientów, korzystających z najnowocześniejszych rozwiązań technologicznych, integrują usługi finansowe, wprowadzają nowe funkcjonalności i nową jakość obsługi. Coraz częściej proponują przedsiębiorcom pakiety produktów i usług bankowych stanowiące kompleksową ofertę – od prowadzenia rachunku bieżącego zaczynając poprzez dostęp do źródeł finansowania działalności, bankowość elektroniczną w szerokim zakresie obsługiwanych transakcji, a na atrakcyjnych formach lokowania nadwyżek finansowych kończąc. Te ostatnie cieszą się również dużym zainteresowaniem klientów. Istotne jest znalezienie takiego sposobu inwestowania środków, który najlepiej będzie odpowiadał potrzebom przedsiębiorstw. W okresie budowania swojej rynkowej pozycji przedsiębiorstwa unikają zamrażania swoich środków finansowych na dłuższy okres. Stąd też poszukują bezpiecznych i wygodnych sposobów inwestowania. Nadal najpopularniejszym sposobem lokowania środków są terminowe lokaty bankowe. Powszechność i popularność tej formy lokowania wynika z prostej konstrukcji usługi. Aby założyć lokatę bankową należy określić kwotę wpłaty oraz okres jej trwania. Rozliczenie następuje po upływie terminu lokaty. Dysponując większą kwotą wolnych środków pieniężnych warto założyć kilka lokat na mniejsze kwoty na ten sam okres niż jedną o większej wartości. Pozwoli to na swobodne korzystanie z własnych środków w przypadku gdy firmie potrzebna będzie tylko część środków zgromadzonych na lokatach. Pozostałe wolne środki, ulokowane jako odrębne lokaty, będą nadal procentować. Przy podjęciu decyzji o złożeniu lokaty trzeba jednak pamiętać, że jej oprocentowanie nie jest równe realnym zyskom.

KONTO OSZCZĘDNOŚCIOWE DLA FIRM

Niektóre banki oferują również konta oszczędnościowe. Bank wypłaca odsetki za okres, w którym środki faktycznie znajdowały się na tym rachunku. Nie ma określonego czasu, w ciągu którego środki powinny „przebywać” na rachunku oszczędnościowym. W każdym momencie można je przelać z powrotem na rachunek główny. Usługa ta jest coraz bardziej popularna zwłaszcza wśród mniejszych podmiotów gospodarczych, które korzystają głównie z usług banków internetowych. Wygodna forma są również konta lokacyjne. Łączą one korzyści rachunku bieżącego oraz lokaty. Możliwe jest dokonywanie wpłat i wypłat bez utraty odsetek i jednocześnie korzystanie z wyższego oprocentowania.

FUNDUSZE INWESTYCYJNE

W ostatnim czasie coraz większą popularnością cieszą się fundusze inwestycyjne. Na rynku są zarówno fundusze dedykowane wyłącznie firmom, jak i fundusze w które mogą inwestować wszyscy. Z praktyki wynika jednak, że podmioty gospodarcze, jeśli już korzystają z tego rodzaju inwestycji, to są to fundusze rynku pieniężnego. Rzadko inwestują w inne rodzaje funduszy ze względu na związane z tym ryzyko spadku wartości ich jednostek uczestnictwa. A prawie każdy, kto kieruje dziś firmą, szuka bezpieczeństwa, stabilności i pewności zwrotu zainwestowanego kapitału. W trudnych czasach klienci weryfikują swoje podejście do lokowania oszczędności, dlatego instytucje finansowe kładą duży nacisk na rozwój oferty dostosowanej do zróżnicowanych potrzeb klientów.

Marzenie o własnej firmie

Najważniejszy jest pomysł. I właściwie każdy z nas miał lub ma jakiś swój autorski pomysł na prowadzenie działalności gospodarczej. Jednak dla niektórych sama myśl o długim łańcuchu formalności koniecznych do rejestracji własnej firmy jest tak odstraszająca, że nigdy swojego pomysłu nie realizują.

Dla wszystkich marzących
o własnej firmie dobrą
informacją powinna być
wiadomość o możliwości
skorzystania z usług organizacji,
agencji lub firm świadczących szeroko
rozumiane usługi doradcze.

Oferta dla początkujących
i średniozaawansowanych

Kandydat na przedsiębiorcę może skorzystać
ze wsparcia edukacyjnego. Taką ofertę skierowaną
do osób rozpoczynających dopiero
działalność gospodarczą proponuje Polska
Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości (PARP).
Oferta ta skierowana jest do małych i średnich
przedsiębiorstw oraz osób, które planują
otworzyć własną firmę. Celem działalności
prowadzonej przez Akademię PARP jest
darmowe upowszechnienie dostępu do
wiedzy biznesowej. Szkolenia te organizowane
są w formie elektronicznych szkoleń
e-learnigowych. Dostępnych jest ponad
dwadzieścia szkoleń, które są na bieżąco
uzupełniane i aktualizowane. Przykładowo
początkujący przedsiębiorca może dowiedzieć
się jak założyć własną firmę, jak ją
rozwijać, jaki system zarządzania wykorzystać
itp. Osoby planujące rozpoczęcie działalności
gospodarczej mogą także skorzystać
z bezpłatnych usług informacyjnych oferowanych
przez sieć ośrodków Krajowego
Systemu Usług. W 110 Punktach
Konsultacyjnych KSU na terenie całego kraju
wszyscy zainteresowani mogą dowiedzieć
się jak zarejestrować firmę, jakie obowiązki
ma pracodawca, w jaki sposób ubiegać się
o finansowanie (w tym również z funduszy
europejskich). Polska Agencja Rozwoju
Przedsiębiorczości współpracuje również
w pozyskaniu i wykorzystaniu funduszy
unijnych. Między innymi w ramach Działania
3.1 Inicjowanie działalności innowacyjnej za
pośrednictwem PARP dokonywany jest
w drodze konkursu wybór podmiotów, które
to z kolei wspierają przedsiębiorców lub
kandydatów na przedsiębiorców. Wsparcie
to polega na wyborze najlepszych projektów
składanych przez potencjalnych przedsiębiorców
a następnie ich dofinansowaniu.
Dofinansowanie to składa się z dwóch elementów
– dotacji na inkubację oraz na
inwestycję w nowo utworzone przedsiębiorstwo.
Przy czym warto zaznaczyć, że inwestycja
w przedsiębiorstwo odbywa się
w postaci objęcia udziałów i następuje
w sytuacji, gdy po pierwszym okresie
działalności (inkubacji) zidentyfikowane
zostaną znaczące szanse na komercyjny
sukces powstającego przedsiębiorstwa.
Osoby, które już otworzą swój biznes, będą
mogły skorzystać z dofinansowania szkoleń
i studiów podyplomowych, które PARP
wybiera również w drodze konkursu.
Szkolenia te oraz studia podyplomowe
organizowane są przez instytucje, firmy
i uczelnie. Dzięki wykorzystaniu środków
z Europejskiego Funduszu Społecznego udział
w nich może być tańszy nawet o 8o proc.

Organizacja małej firmy

Z oryginalnym pomysłem na biznes i przygotowani
teoretycznie kandydaci na przedsiębiorców
stają przed wyborem formy prawnej,
w jakiej będzie prowadzone przedsiębiorstwo.
Forma ta powinna zależeć nie tylko od tego,
co przedsiębiorca zamierza oferować na rynku.
Czy będzie to produkcja towarów czy usługi.
Ważna jest także skala przedsięwzięcia. To
właśnie przewidywane rozmiary działalności
określają strukturę nowo otwieranej firmy
i determinują koszty jej prowadzenia. Decyzja
o wyborze formy rodzi konsekwencje finansowe
i organizacyjne nie tylko przy zakładaniu firmy, lecz także potem, przy jej prowadzeniu
chociażby w zakresie wyboru formy opodatkowania
czy konieczności prowadzenia pełnej
rachunkowości. Każdą firmę można prowadzić
jednoosobowo. Działalność w takiej formie
jest najłatwiejsza do zaewidencjonowania
i rozpoczęcia prowadzenia firmy. Wymaga
wpisania przedsiębiorcy do gminnej ewidencji
działalności gospodarczej. Wydaje się ona
także najprostsza przy nawiązywaniu stosunków
gospodarczych. Za zobowiązania zaciągnięte
w takim przedsiębiorstwie, zarówno
cywilne, jak i publicznoprawne (np. podatki)
odpowiada przedsiębiorca i ewentualnie jego
małżonek (w przypadku wspólności majątkowej
małżeńskiej). Taki jednoosobowy przedsiębiorca,
prowadząc firmę, działa sam lub
przez pełnomocnika, względnie przez osoby
przez siebie zatrudnione. Osobisty majątek
przedsiębiorcy zlewa się niejako z majątkiem
firmowym. Skutkiem tego za wszystkie zobowiązania
firmy jednoosobowy przedsiębiorca
odpowiada całym majątkiem osobistym.
A więc również i tym, którego nie używa i nie
miał zamiaru użyć w przedsiębiorstwie.
W sytuacji, w której działalność nie będzie
mieć wielkiej skali ani nie musi być prowadzona
w ten sam sposób bardzo długo, jednoosobowa
mała firma wydaje się najrozsądniejsza.
Tym bardziej, że nie ma żadnych
przeszkód by przedsiębiorca prowadzący
działalność w takiej formie w dowolnej chwili
wszedł w spółkę z innym przedsiębiorstwem
(może to być zarówno spółka cywilna jak
i handlowa) lub zmienił formę prawną.

Założenie spółki

Rozpoczynający działalność biznesową mogą
również zawiązać spółkę. Wybór jest szeroki.
Może to być spółka cywilna, któraś
z osobowych spółek handlowych: jawna,
partnerska – dla prowadzenia dwudziestu
określonych ustawowo rodzajów działalności,
komandytowa czy komandytowo
-akcyjna albo jedna z dwóch kapitałowych
spółek handlowych –
z ograniczoną odpowiedzialnością
lub akcyjna. Nie
wszystkie pasują
jednak dla
f i r m y
dopiero rozpoczynającej działalność, w niewielkim
rozmiarze lub tylko na lokalnym
rynku. Spółka cywilna opiera się na umowie.
Z punktu widzenia prawa cywilnego spółka
cywilna nie ma podmiotowości prawnej. Jest
tylko umową. Przedsiębiorcami są udziałowcy
tej spółki – osoby fizyczne, prawne lub
spółki jawne. Umowa spółki cywilnej powinna
być zawarta w formie pisemnej i powinna
ona zawierać oznaczenie stron umowy
(wspólników) i zobowiązanie do osiągnięcia
wspólnego celu gospodarczego z oznaczeniem
tego celu i określeniem sposobu jego
realizacji. Użyteczne jest również ustalenie
wkładów poszczególnych wspólników z określeniem
ich wysokości i rodzaju (np. jeden
ze wspólników wnosi prawo dzierżawy
nieruchomości, drugi samochodu, trzeci
wkład pieniężny itp.). Za zobowiązania
spółki cywilnej wobec jej wierzycieli wspólnicy
odpowiadają solidarnie. Modelową
spółką handlową jest spółka jawna. Dlatego
też taką formę prowadzenia działalności
można zaproponować osobom, które mają
zamiar prowadzić przedsiębiorstwo na lokalnym
rynku lub w stosunkowo niewielkim
rozmiarze, bez niepotrzebnego i niedookreślonego
ryzyka. Spółka jawna jest wpisywana
do rejestru przedsiębiorców stanowiącego
część Krajowego Rejestru Sądowego. Wpis
do KRS zapewnia potencjalnym kontrahentom
pełen dostęp do informacji o sposobie
zorganizowania, funkcjonowaniu czy wspólnikach
tej organizacji. Majątek spółki jawnej
stanowi wszelkie mienie wniesione jako
wkłady lub nabyte przez spółkę w czasie jej
istnienia. Zaletą tej formy jest spora swoboda
w formułowaniu treści umowy spółki oraz
fakt, iż każdy ze wspólników może reprezentować
spółkę.

Spółka z ograniczoną
odpowiedzialnością


Od lat największą popularnością wśród przedsiębiorców
cieszy się spółka z ograniczoną
odpowiedzialnością. Do powstania spółki
z o.o. konieczne jest zawarcie umowy spółki
w formie aktu notarialnego, wniesienie przez
wspólników wkładów na pokrycie całego
kapitału zakładowego, powołanie zarządu,
ustanowienie rady nadzorczej lub komisji
rewizyjnej jeżeli wymaga tego ustawa lub
umowa spółki oraz wpisanie do rejestru
przedsiębiorców w KRS. Kapitał
zakładowy spółki z ograniczoną odpowiedzialnością
powinien wynosić co najmniej 5 tys.
złotych, a wartość nominalna udziału nie może
być niższa niż 50 zł. Spółka z ograniczoną
odpowiedzialnością może zostać utworzona
przez jedną lub więcej osób, w każdym celu
prawnie dopuszczalnym. Nie musi być to
zatem wyłącznie działalność gospodarcza ale
może być np. działalność kulturalna. Ta forma
łączy cechy spółek osobowych w sposobie
funkcjonowania z zaletami osoby prawnej,
czyli odrębnego podmiotu prawa. Ma więc
własne organy zarządzające i majątek odrębny
w stosunku do majątku wspólników.
Skutkiem przyjęcia takiego rozwiązania wspólnicy
w zasadzie nie odpowiadają za jej
zobowiązania.



Rejestracja działalności
gospodarczej


Pozostaje zatem już tylko ostatni krok.
Przedsiębiorcy działający jednoosobowo oraz
wspólnicy spółek cywilnych muszą zarejestrować
się w Ewidencji Działalności Gospodarczej,
którą prowadzi urząd miasta lub gminy,
w którym kandydat na przedsiębiorcę zamieszkuje.
Wniosek składany jest na specjalnym
formularzu i stanowi oprócz wniosku o wpis
do ewidencji, także wniosek o nadanie numeru
REGON, zgłoszenie do urzędu skarbowego
oraz do ZUS (tzw. jedno okienko).
Być może, że zapowiadana przez Ministerstwo
Gospodarki od 1 lipca br. możliwość rejestracji
firmy przez internet będzie rzeczywistym
ułatwieniem i pozwoli na założenie
firmy przy „jednym okienku” – oknie monitora.
Jak zapewniają przedstawiciele
Ministerstwa Gospodarki zarejestrowanie
firmy będzie możliwe w ciągu jednego dnia.
Przedsiębiorca, który będzie chciał rozpocząć
działalność przez Internet, musi posiadać
kwalifikowany podpis elektroniczny lub
zaufany profil – nową formę autoryzacji, która
wg informacji MSWiA będzie dostępna od
1 czerwca 2011 r. w urzędach wojewódzkich,
urzędach skarbowych oraz wybranych
oddziałach ZUS. Od 15 maja 2011 r. rozpoczną
się szkolenia dla gmin, mające na celu
uzupełnienie wiedzy urzędników na temat
wprowadzanych zmian.

Złoty czas złota

Koniec pierwszego kwartału 2011 roku to dla złota „złoty” czas. Na giełdzie w Londynie
cena tego szlachetnego kruszcu ustanowiła nowy, historyczny rekord − 24 marca
jedna uncja złota kosztowała 1.447,40 dolarów, co w przeliczeniu na złotówki wyniosło
4.081,65 złotych.

Oznacza to, że w ciągu tygodnia cena jednej
uncji wzrosła o 18 groszy. Do zainteresowanych
tym kruszcem coraz częściej docierają prognozy
przewidujące, że już w niedługim czasie
jedna uncja złota może kosztować nawet 1,5
tys. dolarów.

Zła wiadomość dla branży jubilerskiej

Stale rosnące ceny szlachetnego kruszca powodują, że kieruje
się w jego stronę uwaga inwestorów. Obserwacja popytu na ten
kruszec pozwala na stwierdzenie, że obecnie złoto jest jedną
z ważniejszych form inwestycji. A znaczenie i popularność tej
inwestycji jest tym większe im bardziej niepewne politycznie
i ekonomicznie są czasy w jakich żyjemy. W ciągu ostatnich 10
lat udział przemysłu jubilerskiego w strukturze popytu na złoto
zmniejszył się aż o 30 p.p. z 84 proc. w roku 2000 do 54 proc.
w 2010 roku. Ten spadek został wykorzystany przez inwestorów
detalicznych, których popyt na złoto wzrósł w tym samym okresie
o 22 p.p. i wyniósł 26 proc. w 2010 r. Na prawie niezmienionym
poziomie pozostaje wykorzystanie złota w przemyśle
i stomatologii i wynosi obecnie 11 proc. Pojawił się natomiast
nowy udziałowiec światowego rynku złota. Są nimi fundusze
inwestycyjne, a ich udział w roku ubiegłym
wyniósł 9 proc. ł ą c z n e g o
popytu na złoto.

Złoto dla inwestorów

Obecna sytuacja na świecie nie napawa optymizmem i teraz
również, tak jak wielokrotnie już działo się to na przestrzeni wieków,
rośnie popyt na złoto i rośnie jego wartość. W złoto inwestują
nie tylko duże, międzynarodowe koncerny, ale również coraz
częściej indywidualni inwestorzy. Polacy również przekonują się
do tej formy lokowania kapitału i coraz śmielej inwestują w złoto.
W 2010 roku Polacy kupili około 1500 kg złota inwestycyjnego.
A ponieważ podchodzą do takich inwestycji z dużą ostrożnością
toteż szukają „pewnego” miejsca zakupu. Taką ofertę przygotowała
m.in. Mennica Polska. Nic zatem dziwnego, że wielowiekowa
tradycja i doświadczenie tej instytucji, która dostarcza na
polski rynek mniej więcej połowę złota cieszy się niesłabnącym
zainteresowaniem inwestorów.

Kupno sztabek

Mennica Polska oferuje inwestycyjne sztabki złota o gramaturze:
5 g, 10 g, 20 g, 1 uncja (31,1 g), 50 g, 100 g i 250 g. Sztabki są
numerowane, oznaczone znakiem Mennicy oraz monogramem
Stanisława Augusta Poniatowskiego, zapakowane w plastikowe
kapsuły dodatkowo zabezpieczone hologramami. Wycena złota
odbywa się według zasad rynkowych i jest uzależniona od notowania
złota na rynkach światowych oraz kursu dolara amerykańskiego
do złotówki. Sztabki złota można zamówić osobiście, pocztą
elektroniczną lub faksem. Po wpłaceniu zaliczki (od 75 do 90 proc.
szacowanej wartości zakupu), złożeniu dyspozycji zakupu sztabek
i ustaleniu ceny złota, która będzie obowiązywać dla danej
transakcji, pozostaje już tylko oczekiwanie na realizację
zamówienia. Termin realizacji wynosi do 4
tygodni. Ostateczne rozliczenie finansowe
następuje po dostarczeniu złota do Mennicy.
Po dokonaniu wpłaty można odebrać
zamówione sztabki złota. Można również
podpisać umowę, na podstawie której
Mennica będzie przechowywać zakupione
przez nas złoto oczywiście za
dodatkowa opłatą. Opłata ta jest uzależniona od ilości przechowywanego złota. Obecnie wynosi
ona 420 złotych za rok lub 35 złotych miesięcznie, jeśli wartość
przechowywanego złota nie przekracza 10 kg. Za każde przekroczenie
10 kg zwiększa się ona o kolejne 420 złotych rocznie lub
35 złotych miesięcznie. Mennica gwarantuje również odkupienie
zakupionego za jej pośrednictwem złota.

Oferta dla klientów

Dla zainteresowanych systematycznym inwestowaniem w złoto
Mennica przygotowała specjalny program o nazwie „Złota Uncja”.
Warunkiem przystąpienia do programu jest podpisanie umowy
między klientem a Mennicą Polską. Umowa może zostać zawarta
na czas minimum jednego roku. Przystępując do tego programu
klient zobowiązuje się do kupowania w każdym miesiącu lub
kwartale co najmniej jednej sztabki jednouncjowej złota. Korzyścią
wynikającą z przystąpienia do programu „Złota Uncja” w porównaniu
do standardowej oferty Mennicy jest skorzystanie z preferencyjnej
ceny zakupu. Cena jednej sztabki w każdym miesiącu
lub kwartale ustalana jest dla każdego klienta indywidualnie na
podstawie zadeklarowanej w umowie ilości sztabek na jeden rok.
Oznacza to, że im większa liczba sztabek kupowanych rocznie,
tym niższa jest jej cena jednostkowa, a upusty w stosunku do ceny
standardowych sztabek złota 999,9 przedstawiają się następująco:

Zakupione w tym programie sztabki złota mogą być również
przechowywane w skarbcu Mennicy. Niższy niż w ofercie standardowej
jest koszt ich przechowania i wynosi 360 złotych za każdy
rozpoczęty rok lub 30 złotych za każdy rozpoczęty miesiąc.

Złoto z banku

Złoto z mennicy Polskiej od 16 lutego jest również dostępne
dla klientów BZ WBK. Bank Zachodni WBK i Mennica Polska
uruchomiły sklep internetowy oferujący klientom tego banku
złoto inwestycyjne próby 999,9. Aby dokonać zakupy wystarczy
wejść ba strony specjalnie przygotowanego sklepu internetowego
http://sklep.mennica.com.pl/bzwbk. Wartość jednej
transakcji dokonywanej poprzez sklep internetowy została
ograniczona do 100 tys. zł.

Inwestycja bez VAT


O atrakcyjności złota decyduje w pewnej mierze również fakt, iż
złoto inwestycyjne jest zwolnione z podatku VAT. Dostawa złota
w świetle przepisów podatkowych jest uznawana jako inwestycja
finansowa i jest zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów
i usług. Ważna jest tutaj definicja złota. Złoto inwestycyjne
– w świetle ustawy o podatku VAT – to złoto w postaci sztabek lub
płytek o próbie co najmniej 0,995. Złote monety – aby mogły być
zwolnione z podatku – muszą łącznie: posiadać próbę co najmniej
0,900, być wybite po roku 1800, są lub były obowiązującym
środkiem płatniczym w kraju pochodzenia i są sprzedawane po
cenie, która nie przekracza więcej niż 80 proc. wartości rynkowej
złota zawartego w monecie. Złote monety które mogą mieć charakter
dobra inwestycyjnego są wymieniane w specjalnym wykazie.
Spis taki jest ogłaszany co roku w serii C Dziennika urzędowego
Wspólnot Europejskich. Warto zatem zajrzeć do takiego wykazu
przed dokonaniem transakcji.

Oferta specjalna

Wszyscy, którzy kupując złoto chcieliby połączyć przyjemne
z pożytecznym, powinni zainteresować się ofertą Narodowego
Banku Polskiego. NBP sprzedaje złote monety lokacyjne, potocznie
zwane „Bielikami” oraz złote monety kolekcjonerskie emitowane
przez bank. Monety lokacyjne emitowane są w celach
tezauryzacyjnych lub inwestycyjnych. Ich główną wartością jest
kruszec zawarty w monecie. Najpopularniejsze to tzw. „bieliki”
(z wizerunkiem orła bielika) o nominale od 50 do 500 zł i zawartości
1/10, ¼, ½ lub 1 uncji czystego złota o próbie 0,9999. Na
świecie do tych najpopularniejszych monet lokacyjnych należą
emitowane w RPA Krugerrandy, kanadyjskie Liście Klonowe (Maple
Lear) czy amerykańskie 20-dolarówki. Ceny złotych monet zależą
od ceny złota na światowych rynkach oraz zawartości kruszcu
z jakiego zostały wybite. Złotówkowe ceny polskich monet Bielików
są aktualizowane codziennie i publikowane na stronie internetowej
NBP. Zainteresowani mogą również kupować oferowane przez
NBP złote monety kolekcjonerskie. Monety te są emitowane
z okazji ważnych wydarzeń historycznych, rocznic lub świąt a także
w celu upamiętnienia wybitnych postaci. Monety złote mają najczęściej
nominał 100 lub 200 złotych. Wielkość ich emisji jest
zwykle z góry ustalona a cena uzależniona nie tylko od zawartości
kruszcu i ceny złota na rynkach światowych ale również od indywidualnej
wartości kolekcjonerskiej.

Pomysł na biznes

Początkiem sukcesu jest zawsze pomysł. Dopiero potem można zastanawiać się nad długim łańcuszkiem formalności, które należy załatwić. Ale każdy, kto myśli o rozpoczęciu działalności na własny rachunek lub rozszerzeniu jej zakresu, musi rozstrzygnąć, jakie siły i środki zaangażować i skąd je wziąć.

Wydawałoby się, że najprostszym sposobem finansowania działalności gospodarczej są kredyty bankowe. I mimo że banki prześcigają się reklamując swoje oferty dla przedsiębiorstw to warunki oferowane początkującym firmom są mniej korzystne niż dla firm z dłuższym stażem rynkowym. W takiej sytuacji warto poszukać innych możliwości finansowania.

Pomoc z urzędu pracy

Nie wszyscy wiedzą, że środki na założenie własnej firmy można uzyskać z urzędu pracy. Osoba bezrobotna, która zarejestruje się w urzędzie pracy, może liczyć na dotację w wysokości sześciokrotności przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej. Wysokość przeciętnego wynagrodzenia przyjmowana jest na dzień podpisania umowy. Obecnie można otrzymać na ten cel 19 tysięcy 200 złotych. Środki z urzędu pracy mogą być udzielone na rozpoczęcie działalności gospodarczej między innymi w branży wytwórczej, usługowej, handlowej. Warunkiem jest prowadzenie działalności w sposób ciągły i w celach zarobkowych. Niezbędne jest również spełnienie wymogów formalnych decydujących o przyznaniu statusu bezrobotnego. O przyznanie jednorazowo środków na podjęcie działalności gospodarczej mogą ubiegać się wyłącznie osoby bezrobotne, zarejestrowane w urzędzie pracy i spełniające między innymi następujące warunki: w okresie 12 miesięcy poprzedzających dzień złożenia wniosku nie odmówiły (bez uzasadnionej przyczyny) przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia, innej pracy zarobkowej, szkolenia, stażu itp., nie otrzymały dotychczas z Funduszu Pracy lub z innych środków publicznych bezzwrotnych środków na podjęcie działalności gospodarczej a także nie prowadziły działalności gospodarczej w okresie 12 miesięcy poprzedzających dzień złożenia wniosku. Warto zauważyć, że wprawdzie nie ma przymusu uczestniczenia w szkoleniach organizowanych przez urząd pracy a poświęconych prowadzeniu własnemu biznesu ale udział w takim szkoleniu jest mile widziany. Z całą pewnością ukończenie szkolenia jest bardzo pomocne przy prawidłowym wypełnieniu wniosku. Każdy urząd organizuje takie szkolenia kilka razy w roku. Trwa ono zwykle od trzech do pięciu tygodni. Praktyka dowodzi, że osoby, które przeszły szkolenie są skuteczniejsze w pozyskiwaniu środków z urzędu pracy. Zwłaszcza, że wniosek o przyznanie dotacji należy traktować jak biznesplan. Im jest on lepiej przemyślany i udokumentowany, tym większe są szanse na pozytywną ocenę. Ale zawsze powinny znaleźć się w nim niezbędne informacje, do których należy zaliczyć kwotę dotacji, rodzaj działalności gospodarczej, kalkulację kosztów związanych z podjęciem działalności w ramach wnioskowanej kwoty i środków własnych, działania podjęte na rzecz rozpoczęcia działalności, a w szczególności pozyskania lokalu, uzyskania niezbędnych pozwoleń oraz odbycia szkoleń. We wniosku przedstawia się również przewidywane efekty ekonomiczne planowanej działalności. Wszystkie złożone w terminie wnioski opiniuje komisja, którą powołuje dyrektor urzędu pracy, a w jej skład wchodzą pracownicy urzędu. Zdarza się, że urząd zastrzega sobie prawo do korzystania z opinii zewnętrznych ekspertów w sprawie merytorycznej oceny wniosków. Pieniędzy z otrzymanej dotacji nie można wydać w sposób dowolny. Muszą one być przeznaczone wyłącznie na zakup maszyn, urządzeń, oprogramowania oraz wyposażenia koniecznego do utworzenia miejsc pracy, zakup materiałów, surowców i towarów, reklamę, ewentualne koszty pomocy prawnej, konsultacji i doradztwa związane bezpośrednio z podjęciem działalności gospodarczej, zakup materiałów przeznaczonych na remont lub koszty adaptacji (np. koszty podłączeń mediów) lub zakup domeny internetowej.

Unijna dotacja na dobry początek

Osoby, które myślą o założeniu własnej firmy, mogą też ubiegać się o pieniądze na ten cel z funduszy Unii Europejskiej. Taka dotacja może być wyższa niż z urzędu pracy, gdyż może wynosić nawet 40 tysięcy złotych. Ważnym jest, że w przeciwieństwie do pomocy z urzędu pracy, nie ma znaczenia status zawodowy osoby ubiegającej się o dotację. Może to być osoba pracująca, jak również pozostająca bez pracy lub bezrobotna. Wsparcie na założenie firmy jest pomocą bezzwrotną, pod warunkiem, że przedsiębiorstwo przetrwa na rynku rok. Przedsiębiorca, który założy firmę za środki z Unii Europejskiej, może przez pól roku otrzymywać dodatkowo tzw. wsparcie pomostowe w wysokości nieprzekraczającej kwoty płacy minimalnej. Obecnie jest to kwota 1386 złotych. Wypłata unijnych dotacji jest realizowana w ramach Działania 6.2 programu Operacyjnego Kapitał Ludzki – Wsparcie oraz promocja przedsiębiorczości samozatrudnienia. Wszyscy, którzy dostaną dotacje ze środków UE, mogą dodatkowo ubiegać się o bezzwrotne finansowe wsparcie pomostowe. Jest ono wypłacane przez 6 miesięcy od rozpoczęcia działalności gospodarczej. Wsparcie pomostowe może być przeznaczone na pokrycie m.in. takich wydatków jak: opłaty telekomunikacyjne i usługi pocztowe, opłaty za media, dzierżawę, czynsz, koszty najmu, ubezpieczeń majątkowych i osobistych, kosztów zlecania usług związanych bezpośrednio z wykonywana działalnością gospodarczą np. obsługi księgowej, prawnej itp.

Odpowiedni pracownik

Przedsiębiorcy, nie tylko ci początkujący, ale również ci funkcjonujący na rynku mogą zatrudnić lub przyjąć do siebie na praktykę osoby zarejestrowane w powiatowych urzędach pracy. W ramach przewidzianych w ustawie o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy przedsiębiorcy mogą korzystać z takich rozwiązań systemowych jak staże, przygotowanie zawodowe dorosłych, prace interwencyjne czy refundacja kosztów na wyposażenie lub doposażenie stanowiska pracy dla osoby ze statusem bezrobotnego. Korzystając z usług takiego pracownika przedsiębiorca nie musi płacić mu wynagrodzenia. Płaci za to urząd pracy ze środków zgromadzonych w Funduszu Pracy. Szczególnie korzystnym rozwiązaniem dla firm są staże. Firma nie płaci stażyście żadnego wynagrodzenia. Taki praktykant otrzymuje miesięczne stypendium w kwocie 860,60 złotych ze środków Funduszu Pracy. Staż w firmie może trwać do pól roku.

Refundacja kosztów

Interesująca z punktu widzenia firmy może być możliwość skorzystania z refundacji na doposażenie lub wyposażenie stanowiska pracy dla osoby bezrobotnej. Maksymalna kwota tej refundacji równa się sześciokrotności przeciętnego wynagrodzenia – obecnie 19 tysięcy 200 złotych. Może się o nią ubiegać tylko ten przedsiębiorca, który prowadzi działalność gospodarczą przez co najmniej 6 miesięcy przed dniem złożenia wniosku i nie może zalegać z opłacaniem w terminie składek i podatków. Warto zaznaczyć, że firma, która skorzysta z refundacji, będzie musiała zatrudniać pracownika, dla którego przygotowane zostało stanowisko pracy z wykorzystaniem tych środków w pełnym wymiarze czasu pracy przez dwa lat. Jeśli zwolni go wcześniej, będzie zobowiązana do zwrotu części refundacji, proporcjonalnie do okresu, w jakim powinna go zatrudniać. Przedsiębiorca zobowiązuje się również do utrzymania przez 24 miesiące stanowisk pracy utworzonych w związku z przyznaną refundacją.

Szkolenia dla firm

Niezależnie od pomocy finansowej przeznaczonej na techniczne przygotowanie miejsca pracy właściciele małych, średnich i mikroprzedsiębiorstw oraz ich pracownicy mogą korzystać ze szkoleń dofinansowywanych przez Unię Europejską. Szkolenia takie organizowane są w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki. Mogą to być tzw. szkolenia otwarte, na które prowadzony jest otwarty nabór, a udział w nich mogą brać wszyscy zainteresowani. Mogą to też być szkolenia zamknięte, czyli przygotowywane na potrzeby konkretnego przedsiębiorstwa. W ramach tych projektów szef małej firmy może przeszkolić się z zakresu nowoczesnego zarządzania przedsiębiorstwem, a swoich pracowników może skierować na szkolenia językowe lub inne, np. podnoszące kompetencje sprzedażowe. Aktualne informacje o szkoleniach dofinansowywanych ze środków unijnych można znaleźć na stronie www. inwestycjawkadry.info.pl.

Zakupy za granicami kraju – przelewy transgraniczne

Właściciele salonów jubilerskich, jubilerzy i producenci biżuterii coraz częściej dokonują swoich płatności poza granicami naszego kraju. Handel biżuterią stał się handlem międzynarodowym, co powoduje, że płatności za towary i usługi muszą dokonywać się poza tradycyjnym sposobem płatniczym.

Pomocą w takich sytuacjach są narzędzia, które wprowadzają na polski rynek banki. Dzięki nowoczesnym rozwiązaniom polscy przedstawiciele branży jubilerskiej mogą uzyskać pomoc w dokonywaniu płatności w przypadku handlu międzynarodowego. Jednym z najlepszych i najczęściej wykorzystywanych udogodnień w zakresie dokonywania płatności w handlu międzynarodowym jest


Jednolity Obszar Płatności w Euro.

Jednolity Obszar Płatności w Euro Coraz liczniejszym międzynarodowym kontaktom gospodarczym między przedsiębiorcami muszą towarzyszyć ułatwienia w dokonywaniu płatności. Najnowocześniejszą obecnie metodą płatności są przelewy transgraniczne wykonywane w euro, tzw. kanałem rozliczeniowym SEPA. SEPA (ang. Single Euro Payment Area) to Jednolity Obszar Płatności w Euro. Swoim zasięgiem obejmuje 31 państw europejskich – 27 państw członkowskich Unii Europejskiej oraz Islandię, Norwegię, Lichtenstein i Szwajcarię. W tym systemie rozliczeniowym uczestniczy około 4500 banków. W jego ramach konsumenci, przedsiębiorcy i inni uczestnicy obrotu gospodarczego mogą rozliczać się zarówno w granicach państw członkowskich na terenie Europy, jak i transgranicznie według takich samych, przejrzystych zasad.

Wspólny rynek

Zintegrowany rynek płatniczy tworzony jest w oparciu o jednolite podstawy prawne, wspólną walutę jaką jest euro, takie same we wszystkich krajach zestawy instrumentów płatniczych, tj. polecenia przelewu, polecenia zapłaty i płatności kartowe. Wdrażanie tego systemu będzie miało wpływ na przyspieszenie obsługi płatności transgranicznych w euro i ułatwienie ich przetwarzania. W konsekwencji stopniowo wycofywane będą dotychczasowe krajowe instrumenty płatności w euro. Z tego też względu implementowany system będzie miał wpływ na każdego konsumenta, przedsiębiorcę, organy administracji publicznej i wszystkie inne podmioty, które korzystają z usług bankowych nie tylko w strefie euro, ale na całym obszarze SEPA.

Polskie banki na wspólnym rynku

Obecnie nowy instrument płatniczy, jakim jest polecenie przelewu SEPA, oferowany jest przez coraz liczniejszą grupę polskich banków. Unifikacja przepisów oraz przyjęcie jednolitych rozwiązań systemowych sprawiło, że ceny przelewu SEPA są na polskim rynku usług bankowych już kilkukrotnie niższe niż koszty wykonywanych dotychczas płatności w euro. Przykładowo, przelewając kwotę 100 euro za granicę na rachunek odbiorcy w banku będącym członkiem SEPA, możemy zapłacić jedynie 8 zł, podczas gdy realizacja tej samej płatności przy wykorzystaniu dotychczasowego, standardowego przekazu zagranicznego może kosztować nawet 80 zł. Nic więc dziwnego, że przedsiębiorcy coraz częściej wybierają ten sposób prowadzenia rozliczeń. Jest on tańszy, pewniejszy i w pełni zautomatyzowany, a przez to bardziej efektywny. Schemat działania usługi przelewu transgranicznego jest co do zasady taki sam i w uproszczeniu można go przedstawić w następujący sposób: * EACHA – European Automated Clearing Houses Association

Narzędzie dla branży jubilerskiej

Większe zainteresowanie klientów zmusza banki do uatrakcyjniania swojej oferty. Przelewu SEPA może dokonać każda osoba, firma lub inny podmiot gospodarczy, posiadający rachunek w banku, który przystąpił do Systemu Polecenia Przelewu SEPA. O tym, czy dany bank jest uczestnikiem SEPA, można się dowiedzieć na stronie www.sepapolska.pl. Niektóre banki oferują usługę, w której przekaz SEPA jest realizowany w pełnej kwocie, bez pobierania opłat z kwoty transferowanej. Koszty związane z realizacją przelewu są każdorazowo wyodrębnione poprzez oddzielne księgowanie prowizji, prezentowane na wyciągu do rachunku. Koszty przekazu są dzielone między zleceniodawcę i beneficjenta. Zaletą jest także błyskawiczna data uznania banku beneficjenta. Maksymalny c z a s realizacji transakcji wynosi 3 dni. Można znaleźć na rynku ofertę, gdzie realizacja płatności następuje najpóźniej następnego dnia roboczego. Walutą transakcji jest zawsze euro, obojętna jest natomiast waluta, w jakiej prowadzony jest rachunek. Przekaz SEPA może być wysłany i przyjęty w dowolnej walucie obsługiwanej przez bank. I s t n i e j e r ó w nież m o ż l i wość real i z o w a n i a przelewów po kursach negocjowanych. Niektóre banki oferują możliwość realizowania przekazów kanałem SEPA bez ograniczenia kwotowego.

Korzyści płynące z SEPA

Dla firm SEPA może przynieść wymierne korzyści wyrażone m.in. w niższych kosztach obsługi płatności. W przypadku płatności w euro firma może zmniejszyć liczbę rachunków bankowych i zamiast nich może wykorzystywać rachunek centralny w euro do obsługi wszystkich płatności. Dzięki centralizacji płatności możliwe jest efektywniejsze zarządzanie płynnością. Ujednolicony proces przyjmowania i dokonywania płatności krajowych i transgranicznych oraz pełniejsza automatyzacja przepływów zapewniają większą przejrzystość operacji finansowych. Można zatem powiedzieć, że z punktu widzenia firmy SEPA oznacza bardziej racjonalną obsługę płatności w euro w Europie. Prace związane z dostosowaniem przepisów, procedur, infrastruktury technicznej wykonają przede wszystkim banki. A klienci odniosą korzyść w postaci prostszych i tańszych usług płatniczych.

Faktoring – prosty sposób na kłopoty finansowe

Coraz częściej można spotkać się z opinią, że faktoring to najprostszy i najlepszy sposób na pozyskanie pieniędzy. Z całą pewnością można powiedzieć, że jest to konkurencyjny, w stosunku do kredytu bankowego, sposób zapewnienia przedsiębiorstwu środków finansowych przeznaczonych na bieżące regulowanie płatności.

Jak wynika z danych opublikowanych przez Główny Urząd Statystyczny, obroty firm faktoringowych zrzeszonych w Polskim Związku Faktorów w pierwszym półroczu 2010 roku przekroczyły 19 mld zł i wzrosły o 34,6 proc. w porównaniu z analogicznym okresem ubiegłego roku. Nawet pobieżna analiza powyższych danych wskazuje, że faktoring staje się w Polsce coraz popularniejszym sposobem finansowania działalności gospodarczej.

Faktoring dla każdego

Z tego rozwiązania finansowania swojej działalności mogą korzystać firmy na każdym etapie jej prowadzenia. Faktoring przeznaczony jest zarówno dla firm, które rozwijają się dynamicznie, lecz nie chcą czekać na pieniądze z faktur od 30 do 120 dni, jak również dla tych przedsiębiorstw, którym zdarzają się kłopoty z utrzymaniem bieżącej płynności finansowej. Z faktoringu mogą korzystać firmy, które posiadają grono stałych odbiorców i prowadzą sprzedaż towarów lub usług z odroczonym terminem płatności.

Zainteresowane podmioty gospodarcze

Usługa faktoringowa polega na nabywaniu i finansowaniu wierzytelności wynikających z obrotu gospodarczego z kontrahentami krajowymi i zagranicznymi. W ramach umowy występują trzy podmioty prawne: faktorant, kontrahent i faktor. Faktorantem jest dostawca towarów lub usług, który dokonuje sprzedaży wierzytelności. Kontrahent to odbiorca towarów lub usług zobowiązany do zapłaty. Faktorem jest nabywca wierzytelności od faktoranta. Najczęściej są to wyspecjalizowane instytucje świadczące usługi faktoringowe. Przedmiotem transakcji są wierzytelności w obrocie towarowym krajowym lub zagranicznym, które są: bezsporne, niewymagalne, należycie udokumentowane, z określonym terminem zapłaty, zazwyczaj nie dłuższym niż 90-120 dni od ich powstania i niezastrzeżone, co oznacza, że nie występuje ograniczenie prawa co do obrotu. Każda transakcja faktoringowa odbywa się według schematu przedstawionego na wykresie.

Formy faktoringu

Faktoring może przyjąć jedną z trzech form: pełną (bez regresu), niepełną (z regresem) i mieszaną. Z formą pełną mamy do czynienia wtedy, gdy faktor jest zobowiązany do całkowitej spłaty zadłużenia. Wraz z cesją wierzytelności na faktora przechodzi ryzyko niewypłacalności dłużnika. Jest to najbardziej korzystna forma faktoringu dla zbywcy wierzytelności (dostawcy). Faktoring niepełny występuje wówczas, gdy faktor spłaca tylko część zaległości dłużników dostawcy. Cesja wierzytelności nie obejmuje przejęcia ryzyka niewypłacalności dłużnika. Faktoring mieszany jest połączeniem faktoringu pełnego i niepełnego. Faktor spłaca zadłużenie tylko do wysokości ustalonej wcześniej kwoty, a odpowiedzialność rozkłada się między faktora i faktoranta.


Korzyści dla przedsiębiorstwa

Skorzystanie z usług instytucji świadczących usługi faktoringowe daje przedsiębiorstwu szereg korzyści. Najistotniejsze z nich to: finansowanie bieżącej działalności bez wymogu przedstawiania trwałych zabezpieczeń, bezpieczeństwo transakcji dzięki rzetelnej kontroli należności i szybkiej informacji o wszelkich nieprawidłowościach w regulowaniu zobowiązań przez odbiorców oraz gwarancja uzyskania zapłaty także w sytuacji niewypłacalności odbiorcy lub przewlekłej zwłoki w zapłacie. Uzyskana dzięki faktoringowi poprawa sytuacji finansowej pozwala na wzmocnienie pozycji konkurencyjnej firmy na rynku dzięki możliwości oferowania odbiorcom wydłużonych terminów płatności oraz nawiązanie przyjaznych relacji handlowych z kontrahentami dzięki przejęciu przez faktora przykrego obowiązku upominania się o pieniądze. Wymierną korzyścią dla firmy jest ograniczenie kosztów administracyjnych związanych ze ściąganiem należności. Zamiana należności na gotówkę uzyskana dzięki faktoringowi przekłada się bezpośrednio na poprawę wskaźników finansowych i struktury bilansu przedsiębiorstwa, a to z kolei wzmacnia wiarygodność w oczach dostawców i instytucji finansowych.

Korzyści dla odbiorcy

Odbiorca-kontrahent ma możliwość wydłużenia terminu płatności oraz podwyższenia limitu kredytu kupieckiego. Przejęcie przez faktora ryzyka związanego z bieżącym regulowaniem płatności zapewnia odbiorcy utrzymanie ciągłości dostaw. Pośrednio, korzyści z faktoringu uzyskują również dostawcy świadczący usługi na rzecz firmy. Dzięki środkom uzyskanym od faktora przedsiębiorstwo może terminowo regulować swoje zobowiązania wobec dostawców, co może zaowocować uzyskaniem np. dodatkowych upustów.

Gwarancja dla przedsiębiorstwa

Faktoring – niezależnie od tej najważniejszej, czyli finansowania działalności – pełni również funkcję administracyjną i gwarancyjną. Dlatego też wyspecjalizowane instytucje faktoringowe oferują swoim klientom całe pakiety usług. Często są to funkcje techniczne związane z księgowaniem, dokonywaniem rozliczeń transakcji bezgotówkowych, sporządzaniem wyciągów z kont itp. Przejęcie tych czynności przez faktora stwarza szansę na obniżenie kosztów osobowych w firmie.

Wszystko musi kosztować

Przejęcie przez wyspecjalizowane instytucje ryzyka związanego z finansowaniem bieżącej działalności musi kosztować. Najogólniej mówiąc, koszt faktoringu obejmuje trzy podstawowe elementy składowe. Jest to prowizja operacyjna pobierana od wartości nabytej wierzytelności. Jej wysokość zależy m.in. od takich czynników, jak: deklarowana wielkość obrotu, kwot, na które opiewają nabywane faktury, liczby faktur przedstawianych do wykupu, liczby kontrahentów objętych umową, stosowanych terminów płatności czy zakresu czynności podejmowanych przez faktora poza finansowaniem. Drugim czynnikiem decydującym o cenie usług faktoringowych jest koszt finansowania. Są to odsetki procentowe lub dyskontowe naliczane od wartości wierzytelności. Ich wysokość ustalana jest w oparciu o stawki rynkowe (WIBOR/EURIBOR/LIBOR) i marże faktora, które w większości przypadków uzależnione są od oceny poziomu ryzyka danej transakcji. Ostatnim elementem ceny tej usługi jest opłata wstępna pobierana od wartości limitu faktoringu.

• Dostawca dostarcza towar lub świadczy usługę na rzecz Odbiorcy (powstaje wierzytelność).
• Dostawca przesyła do wyspecjalizowanej instytucji świadczącej usługi faktoringowe dokumenty niezbędne do wykupu wierzytelności.
• Faktor nabywa wierzytelność. W przypadku wierzytelności finansowanych następuje wypłata zaliczki.
• Faktor monituje stan płatności od Odbiorcy.
• Odbiorca dokonuje płatności z tytułu wierzytelności nabytych przez instytucje świadczącą usługi faktoringowe.
• Ostateczne rozliczenie transakcji.

Marta Andrzejczak

Leasing – finansowanie szyte na miarę

Coraz szerzej stosowaną formą finansowania inwestycji jest leasing. Nic w tym
dziwnego. Jest to nowoczesna i efektywna ekonomicznie forma finansowania
inwestycji. Zawiera w sobie zarówno elementy kredytu, jak i pewnej formy dzierżawy.

Powszechnie uważa się, że leasing służy głównie małym
przedsiębiorstwom lub osobom prowadzącym działalność
gospodarczą. Jest w tym sporo prawdy – leasing,
w odróżnieniu od kredytu, nie wymaga od przedsiębiorcy
wykazania dużej zdolności kredytowej. Istotę
leasingu można wyjaśnić najprościej, korzystając z tłumaczenia
angielskiego słowa lease – nająć, wydzierżawić. Bo właśnie na tym
polega umowa zawierana przez dwa podmioty gospodarcze.

Leasing sposobem na prowadzenie
działalności


Uczestnikami transakcji leasingowej są zawsze: finansujący, czyli
właściciel przedmiotu leasingu oddający go w użytkowanie, oraz
korzystający, czyli przedsiębiorca użytkujący dany przedmiot. Poprzez
umowę leasingu – finansujący oddaje do używania przedsiębiorcy
określoną rzecz na oznaczony czas. Przedsiębiorca zobowiązuje się
do zapłaty na rzecz leasingodawcy wynagrodzenia pieniężnego
w uzgodnionych ratach. Brać w leasing można praktycznie każdą
rzecz zaliczaną do środków trwałych, zarówno nową, jak i używaną
– dobra ruchome i nieruchome, maszyny, linie produkcyjne i technologiczne,
samochody osobowe i ciężarowe, urządzenia biurowe,
sprzęt komputerowy itp. Finansującym, zwanym potocznie leasingodawcą,
jest najczęściej wyspecjalizowana firma świadcząca
usługi finansowe lub odrębny podmiot prawny powołany przez
bank. Korzystającym (leasingobiorcą) może być teoretycznie każdy
podmiot gospodarczy. Jednak formy opodatkowania niektórych
rodzajów działalności, takie jak: ryczałt od przychodów ewidencyjnych
czy karta podatkowa powodują, że zawieranie umów leasingu
przez takie przedsiębiorstwa jest dla nich nieopłacalne. Również
małe firmy niepłacące podatku VAT nie są zainteresowane leasingiem.

Rodzaje leasingu


Najbardziej rozpowszechnionymi formami leasingu jest leasing
operacyjny i finansowy. Podział ten informuje, która strona umowy
jest uprawniona do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od
przedmiotu leasingu. W przypadku leasingu operacyjnego uprawnionym
do dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest leasingodawca.
Przy leasingu finansowym z uprawnienia tego korzysta
leasingobiorca. Przedsiębiorcy najczęściej decydują się na leasing
operacyjny ze względu na to, że daje on możliwość obniżenia
kwoty podlegającej opodatkowaniu. Opłaty leasingowe netto są
bowiem w całości wliczane do kosztów uzyskania przychodu.
Pozwala to podmiotom osiągającym zyski skutecznie bronić się
przed fiskusem. Leasing operacyjny jest również nowoczesną
metodą zabezpieczenia się leasingobiorcy przed technologicznym
starzeniem się urządzeń. Z racji tego, że leasingodawca jest właścicielem
przedmiotu leasingu, to na nim ciąży ryzyko wynikające
z faktu posiadania urządzeń wrażliwych na zmiany technologiczne.
Dodatkową zachętą dla firm do korzystania z leasingu jest
uznawanie tej formy finansowania przy rozliczaniu projektów
realizowanych za pomocą dotacji ze środków Unii Europejskiej.

Kredyt czy leasing

Zawsze o formie finansowania swojej działalności musi decydować
przedsiębiorca. Podejmując taką decyzję, należy zastanowić się,
czy interesujący nas przedmiot jest przedmiotem leasingu, jaką
formę leasingu wybrać – operacyjną czy finansową. Należy dokładnie
przyjrzeć się ofertom leasingodawców i ocenić je pod kątem
indywidualnych potrzeb przedsiębiorstwa i planów rozwojowych
na przyszłość. Jeśli dochody firmy są sezonowe, to warto sprawdzić,
czy istnieje możliwość dostosowania do nich opłat leasingowych
lub uzyskania ewentualnej karencji w spłacie. Jakkolwiek jest to
korzystna forma finansowania inwestycji, to jednak każdy korzystający
z leasingu liczyć się musi z kosztami tej usługi. Należy zatem
zwrócić uwagę, czy występują prowizje, opłaty manipulacyjne,
czy opłaty wstępne. Istotna może być również informacja, czy
istnieje możliwość wcześniejszego odstąpienia od umowy.

Szybko rozwijająca się dziedzina

Jeśli przedsiębiorca jest zdecydowany skorzystać z tej formy finansowania,
to nie pozostaje nic innego, jak wybrać leasingodawcę,
uzgodnić szczegóły transakcji i podpisać umowę. Informacje
i doradztwo w zakresie usług leasingowych można uzyskać w większości
banków. Mimo że w porównaniu z innymi segmentami rynku
branża leasingowa rozwija się bardzo dynamicznie, to wiedza o tej
formie finansowania działalności jest ciągle niewielka. Jak wynika
z opublikowanych niedawno przez portal Money.pl danych, firmy
nie korzystają z leasingu, bo zbyt mało o nim wiedzą. Warto zatem,
planując zamierzenia rozwojowe swojej firmy, wziąć pod uwagę
również tę nowoczesną formę finansowania inwestycji

Starasz się o fundusze z Unii Europejskiej – możesz liczyć na bank

1 stycznia 2007 roku rozpoczął się kolejny okres pozwalający na
wykorzystanie
funduszy Unii Europejskiej. W latach 2007-2013 Polska będzie największym
beneficjentem pomocy unijnej przekazywanej w ramach wspólnotowej
polityki
spójności.

Z Europejskiego Funduszu
Rozwoju Regionalnego,
Europejskiego Funduszu
Społecznego oraz Funduszu
Spójności do naszego kraju
może trafić nawet 67,3 miliarda euro.

Wydatki z unijnej kasy


W latach 2007-2013 budżet Unii
Europejskiej zakłada wydatki w kwocie
ponad 860 miliardów euro. Najwięcej
środków przeznaczonych jest na
finansowanie wspólnej polityki rolnej
(371 miliardów euro). Na drugim miejscu
pod względem wielkości środków
znajduje się wspólnotowa polityka
spójności społeczno-gospodarczej z
budżetem w wysokości ponad
307 miliardów euro. Aby te środki mogły
być wykorzystane przez polskich
beneficjentów, rząd przygotował
Narodową Strategię Spójności (NSS),
która określa priorytety i zakres
wykorzystania funduszy strukturalnych
oraz Funduszu Spójności w ramach
budżetu Wspólnoty na lata 2007-2013.
Łączny budżet Narodowej Strategii
Spójności w latach 2007-2013 to około
85,56 mld euro. Założenia NSS będą
realizowane za pomocą Programów
Operacyjnych (PO) zarządzanych przez
Ministerstwo Rozwoju Regionalnego oraz
za pomocą Regionalnych Programów
Operacyjnych (RPO) zarządzanych przez
Urzędy Marszałkowskie poszczególnych
województw.

Wyrównywanie szans

Wysokość pomocy z funduszy unijnych
jest uzależniona między innymi od
zamożności danego regionu
korzystającego z pomocy. Ponieważ całe
terytorium Polski objęte jest wsparciem w
ramach celu Konwergencja, udział
funduszy strukturalnych oraz Funduszu
Spójności w finansowaniu programów
operacyjnych wynosi 85 proc. wydatków
kwalifikowanych (czyli takich, które mocą
osobnych przepisów mogą być
finansowane ze środków pomocowych).
Na poziomie priorytetów programu progi
te mogą być zdefiniowane w inny sposób,
pod warunkiem, że spełnione zostanie
kryterium maksymalnego, dopuszczalnego
udziału funduszy w
finansowaniu całego programu
operacyjnego. W decyzji Komisji
Europejskiej zatwierdzającej program
operacyjny podana będzie maksymalna
wielkość i procentowy udział
poszczególnych funduszy (strukturalnych
i Spójności), zarówno w odniesieniu do
całego programu operacyjnego, jak i jego
osi priorytetowych. Jeśli dana oś
priorytetowa będzie obejmować
działania związane z pomocą publiczną,
do określenia maksymalnego poziomu
wsparcia będą mieć zastosowanie
rozporządzenia dotyczące pomocy
publicznej.

Program operacyjny

Jednym z programów w ramach
Narodowej Strategii Spójności
(Narodowych Strategicznych Ram
Odniesienia) na lata 2007-2013 jest
Program Operacyjny Innowacyjna
Gospodarka (PO IG). Budżet PO IG
wynosi około 9,7 mld euro, z czego około
8,3 mld euro to środki Europejskiego
Funduszu Rozwoju Regionalnego. Jego
celem jest rozwój szeroko rozumianej
innowacyjności poprzez wsparcie
bezpośrednie przedsiębiorstw, instytucji
otoczenia biznesu oraz jednostek
n a u k o w y c h ś w i a d c z ą c y c h
przedsiębiorstwom usługi o wysokiej
jakości, a także wsparcie systemowe
środowiska instytucjonalnego innowacyjnych
przedsiębiorstw. Najbliższy termin naboru wniosków do I i
II etapu w ramach działania PO IG
„Paszport do Eksportu” rozpoczął się
31 maja i będzie trwał do 18 czerwca br.
Kolejny rozpocznie się 20 września, a
zakończy 8 października 2010 r.
W ramach tego działania przedsiębiorcy
należący do sektora MSP (do 250
pracowników) i których przychody ze
sprzedaży zagranicznej nie przekraczają
30% mogą ubiegać się o dotacje na
opracowanie i wdrożenie Planu Rozwoju
Eksportu. Etap pierwszy obejmuje
dofinansowanie sporządzenia „Planu
Rozwoju Eksportu”. W ramach etapu II
można ubiegać się o dofinansowanie
działań ujętych w Planie. Dotacja, jaką
można uzyskać, wynosić może 200 tysięcy zł
(50% kosztów kwalifikowanych). Wsparciem
w ramach tego programu objęty jest
przede wszystkim udział w zagranicznych
targach w charakterze wystawcy,
organizacja i udział w misjach
gospodarczych za granicą, a także
wyszukiwanie i dobór partnerów na
rynkach docelowych, uzyskanie
niezbędnych dokumentów uprawniających
do wprowadzenia produktów
lub usług na wybrane rynki oraz doradztwo
w zakresie strategii finansowania i
opracowania koncepcji wizerunku
przedsiębiorcy.

Fundusze dla przedsiębiorcy

Fundusze unijne pojawiają się na rachunku
firmy dopiero po zrealizowaniu całości
projektu i jego prawidłowym rozliczeniu.
W tej sytuacji problemem dla niektórych
firm może być sfinansowanie
przedsięwzięcia w części niezbędnej do
ubiegania się o pomoc ze środków UE.
Nie zawsze firma dysponuje wolnymi
środkami własnymi. Pomocą w
rozwiązaniu tego problemu służą banki.
W ofertach wielu banków znajdują się
specjalne kredyty udzielane klientom
ubiegającym się o dotację z Unii
Europejskiej lub dotację z bezzwrotnych
środków międzynarodowych, stanowiącą
refundację części poniesionych wydatków
związanych z realizacją projektów
inwestycyjnych w ramach regionalnych
programów operacyjnych (RPO) lub
programów operacyjnych.

Kredyt na poczet
dopłat unijnych

Banki czynią to chętniej niż zwykle,
ponieważ kredyt na inwestycję
współfinansowaną z funduszy unijnych
obarczony jest mniejszym ryzykiem, co w
obecnych czasach jest szczególnie ważne
dla banków. Mniejsze ryzyko związane z
udzieleniem takiego kredytu sprawia, że
przedsiębiorcy łatwiej jest go uzyskać. Nie
bez znaczenia jest fakt, że przedsiębiorcy
mogą liczyć nie tylko na samo finansowanie,
ale również na pomoc w przygotowaniu
projektu. Obecnie w wyniku konkurowania
o małe i średnie przedsiębiorstwa, banki
coraz częściej decydują się na świadczenie
usług firmom z sektora MSP, korzystając z
rozwiązań, które do niedawna były
dostępne tylko dla dużych podmiotów
gospodarczych. Jedną z takich usług jest
doradztwo finansowe obejmujące
specjalistów od funduszy unijnych. Pomoc
banku w staraniach o fundusze unijne
może polegać m.in. na przygotowaniu:
analizy inwestycji pod kątem możliwości
uzyskania wsparcia unijnego, wstępnego
planu finansowego projektu, dokumentacji
aplikacyjnej, tzn. wniosku o dofinansowanie
i biznesplanu oraz udzielenie promesy
kredytowej. Szczególnie istotny jest ten
ostatni dokument. Potwierdza on gotowość
banku do finansowania danej inwestycji. A
dołączony do wniosku o dotację
uwiarygodnia planowaną inwestycję.
Dzięki temu instytucja rozpatrująca
wniosek ma pewność, że firma posiada
środki na finansowanie projektu
inwestycyjnego.

Obowiązki kredytobiorcy

Wymagania wobec przyszłego
kredytobiorcy w większości banków są
podobne. Przy tego typu kredytach
niezbędny wkład własny jest niewysoki, w
granicach 10 – 20 proc. wartości projektu
netto. Kredyt może być spłacany w części
ze środków własnych, a w części z dotacji.
Okres spłaty kredytu może wynosić nawet
15 lat. Marża banku jest zdecydowanie
niższa niż przy standardowych kredytach
inwestycyjnych. Bardzo często banki nie
pobierają prowizji za wcześniejszą spłatę
kredytu oraz opóźnienie w spłacie, jeśli
opóźnienie to nie wynika z winy
przedsiębiorcy, a jedynie z opóźnienia w
wypłacie dotacji. Często kredyt
inwestycyjny współfinansujący
przedsięwzięcie dofinansowane z Unii
Europejskiej połączony jest z kredytem
pomostowym. Kredyt ten udzielany jest na
okres do wypłaty dotacji. Niektóre banki
oferują kompleksowy pakiet usług
finansowych i informacyjnych dla
wnioskodawców i beneficjentów dotacji,
który – poza wymienionymi już usługami
– obejmuje przykładowo specjalny
rachunek pomocniczy do obsługi dotacji
czy dodatkowe instrumenty pomagające
w realizowaniu inwestycji.

Dobrze ulokowane nadwyżki finansowe

Każda działalność gospodarcza charakteryzuje się pewną sezonowością. Znajduje to swoje odzwierciedlenie w przepływach finansowych firmy. Zdarza się, że przedsiębiorcy dysponują nadmiarem gotówki, który dobrze byłoby odpowiednio zainwestować.

Nadwyżka finansowa m o ż e z o s t a ć wykorzystana do finansowania rozwoju firmy czy spłaty zadłużenia. Część jej może być ulokowana na rynkach finansowych. Zarządzający finansami muszą rozstrzygnąć niełatwy dylemat – w jaki sposób najkorzystniej ulokować wolne środki finansowe firmy, nie ryzykując posiadanych pieniędzy?

Dylematy przedsiębiorcy

W zdecydowanej większości przypadków potrzeby firmy dotyczą kilku zasadniczych obszarów. Do najważniejszych, zwłaszcza w obecnej sytuacji rynkowej, można zaliczyć: poszukiwanie źródeł zewnętrznego finansowania działalności firmy, możliwość atrakcyjnego – z punktu widzenia firmy – ulokowania nadwyżki wolnych środków oraz „wartość dodaną”, jaką jest szeroko rozumiana jakość i dostępność usług świadczonych przez bank. Coraz większe znaczenie dla firm ma również wsparcie doradcy bankowego i prezentowany przez niego poziom merytoryczny.

Walka o potencjalnego klienta

Mimo spowolnienia gospodarczego oraz trudności występujących w sektorze finansowym, banki nadal agresywnie walczą o rynek. Po wyścigu o depozyty klientów indywidualnych przyszła pora na rywalizację o środki firm. Banki konkurują ze sobą coraz ostrzej, windując oprocentowanie oraz kusząc dodatkowymi zachętami. Jest to sytuacja korzystna dla przedsiębiorcy. Na co zatem powinien zwrócić uwagę właściciel przedsiębiorstwa, decydując się na wybór konkretnej oferty bankowej? Świadomy wybór to coś więcej niż prosta podatność na reklamy i skuszenie się na coraz mocniej podkreślane w materiałach reklamowych banków wysokie oprocentowanie depozytów. Punktem wyjścia do dokonania właściwego wyboru powinna być zawsze diagnoza potrzeb firmy, a następnie szczegółowe zbadanie oferty banków właśnie pod kątem zindywidualizowanych oczekiwań poszczególnych przedsiębiorstw. Warto przy tym pamiętać, że trudno o ofertę spełniającą idealnie wszystkie możliwe kryteria, dlatego należy wybrać cel zasadniczy, na realizacji którego zależy nam najbardziej, i to właśnie on powinien być motywem przewodnim podjęcia właściwej decyzji.

Bezpieczne sposoby oszczędzania

Do bezpiecznych sposobów oszczędzania wolnych środków finansowych firmy można zaliczyć przede wszystkim: lokaty bankowe, konta oszczędnościowe czy niektóre fundusze inwestycyjne (np. pieniężne czy obligacji). O tym, który wariant lokowania będzie najkorzystniejszy, decyduje wysokość środków pieniężnych, którymi firma dysponuje, oraz czas, na jaki może je ulokować. Nadal najpopularniejszym – i to nie tylko wśród firm – sposobem lokowania wolnych środków finansowych są terminowe lokaty bankowe.

Lokaty bankowe

Powszechność i popularność tej formy lokowania wynika z prostej konstrukcji usługi. Aby założyć lokatę bankową, należy określić kwotę wpłaty oraz okres jej trwania. Rozliczenie po upływie terminu lokaty może nastąpić w jeden spośród trzech możliwych sposobów. Kapitał wpłacony przez firmę i powiększony o odsetki przelewany jest na rachunek bieżący firmy albo po zakończeniu czasu trwania lokaty odsetki są kapitalizowane (doliczane do kapitału) i lokata automatycznie jest odnawiana na taki sam okres, albo kapitał pozostaje na rachunku lokaty, która automatycznie odnawia się na taki sam okres, a odsetki przelewane są na rachunek bieżący firmy. Sposób rozliczenia lokaty po upływie czasu jej trwania wynika z oferowanych przez bank warunków i jest określany w momencie zakładania lokaty. Oprocentowanie lokat może być stałe w całym okresie jej trwania lub zmienne. Jeżeli zamiarem firmy jest zdeponowanie środków na dłuższy czas, warto zwrócić uwagę, czy rynkowe stopy procentowe mają tendencję rosnącą, czy malejącą. W pierwszym przypadku bardziej opłaca się założyć lokatę ze zmiennym oprocentowaniem, a w drugim – ze stałym. W przypadku zlikwidowania lokaty bankowej przed terminem wygaśnięcia banki, w większości przypadków, nie naliczają odsetek albo znacząco je ograniczają, stosując mocno obniżone oprocentowanie. Dysponując zatem większą kwotą wolnych środków pieniężnych, warto założyć kilka lokat na mniejsze kwoty na ten sam okres niż np. jedną o większej wartości. Pozwoli to na swobodne korzystanie z własnych środków w przypadku, gdy firmie potrzebna będzie tylko część środków zgromadzonych na lokatach. Pozostałe wolne środki, ulokowane jako odrębne lokaty, będą nadal procentować. Przy podjęciu decyzji o złożeniu lokaty trzeba jednak pamiętać, że jej oprocentowanie nie jest równe realnym zyskom.

Lokaty jednodniowe

Warto również wspomnieć o specyficznym rodzaju lokat bankowych, tzw. lokatach overnight (jednodniowych). Ich konstrukcja polega na tym, że firma oddaje do dyspozycji banku określoną kwotę pieniędzy, która w postaci nadwyżki znajduje się na rachunku firmowym. Przy czym zwyczajowo ustalona minimalna kwota lokaty to 100 000 złotych. Środki te pobierane są z rachunku jednego dnia i wracają na rachunek następnego dnia. Oprocentowanie lokat overnight jest wyższe niż na rachunku bieżącym, jednak niższe niż na typowej lokacie terminowej.

Konta oszczędnościowe

Niektóre banki oferują również konta oszczędnościowe. Usługa ta polega na tym, że możliwe jest przelanie z rachunku bieżącego środków na wysoko oprocentowany rachunek oszczędnościowy. Bank wypłaca odsetki za okres, w którym środki faktycznie znajdowały się na tym rachunku. Nie ma określonego czasu, w ciągu którego środki powinny „przebywać” na rachunku oszczędnościowym. W każdym momencie można je przelać z powrotem na rachunek główny. Usługa ta jest coraz bardziej popularna zwłaszcza wśród mniejszych podmiotów gospodarczych, które korzystają głównie z usług banków internetowych.

Fundusze inwestycyjne

W ostatnim czasie coraz większą popularnością cieszą się fundusze inwestycyjne. Na rynku są zarówno fundusze dedykowane wyłącznie firmom, jak i fundusze, w które mogą inwestować wszyscy. Z praktyki wynika jednak, że podmioty gospodarcze, jeśli już korzystają z tego rodzaju inwestycji, to są to fundusze rynku pieniężnego. Rzadko inwestują w inne rodzaje funduszy ze względu na związane z tym ryzyko spadku wartości ich jednostek uczestnictwa. A prawie każdy, kto kieruje dziś firmą, szuka bezpieczeństwa, stabilności i pewności zwrotu zainwestowanego kapitału. W trudnych czasach klienci weryfikują swoje podejście do lokowania oszczędności, dlatego instytucje finansowe kładą duży nacisk na rozwój oferty dostosowanej do zróżnicowanych potrzeb klientów.

Plastikowe pieniądze dla przedsiębiorców

Mały, plastikowy kartonik z magnetycznym paskiem lub chipem zrewolucjonizował sposób dokonywania płatności na całym świecie. Mieniące się różnymi kolorami plastikowe pieniądze opanowały już dawno nasze portfele. Teraz coraz częściej znajdujemy je w portfelach przedsiębiorców.

Karta płatnicza pozwala firmie wykorzystać zalety operacji bezgotówkowych – tańszych i szybszych do przeprowadzenia niż tradycyjne formy rozliczeń. Dzięki temu można wyeliminować czasochłonne wypłacanie i rozliczanie zaliczek gotówkowych.

Zysk dla przedsiębiorcy

Banki starają się wprowadzić wszelkie udogodnienia, aby spełnić niemal wszystkie wymagania klienta. Dzięki temu że wszystkie operacje kartami są rejestrowane, usprawnia to proces kontroli wydatków służbowych. Przedsiębiorca zyskuje, bo firmowe koszty są dzięki korzystaniu z kart bardziej przejrzyste i w każdej chwili ma dostęp do historii płatności. Korzystają z nich zarówno prezesi czy dyrektorzy dużych korporacji, jak również przedstawiciele handlowi w małych firmach. Firmowe karty płatnicze mogą być wykorzystywane na wiele sposobów. Można nimi płacić za towary i usługi albo wypłacać gotówkę z bankomatu. Przede wszystkim wykorzystywane są do płacenia za paliwo, podróże służbowe, koszty reprezentacyjne oraz serwisowanie samochodów.

Najprostsze i najtańsze

Na rynku usług bankowych czeka na przedsiębiorców szeroka oferta różnego rodzaju kart. Do wyboru są cztery rodzaje: kredytowe, debetowe, obciążeniowe i przepłacone (prepaid). Najprostsze i najtańsze są karty debetowe. Są one wydawane do rachunku bankowego. Obciążają konto posiadacza rachunku w momencie wykonywania transakcji. Innym rodzajem plastikowego środka płatniczego są karty kredytowe. Związane są one z przyznaniem przez bank posiadaczowi karty oprocentowanego kredytu w uzgodnionej umownie wysokości. Użytkownik karty dostaje okresowo rozliczenie transakcji wykonanych przy pomocy karty. Nie ma obowiązku spłaty całości zadłużenia. Firma może spłacić tylko kwotę minimalną. Pozostała, niespłacona kwota kredytu jest oprocentowana zgodnie z określoną dla danej karty stawką. Karta obciążeniowa i prepaid Połączenie funkcjonalności dwóch wymienionych wyżej rodzajów oferują karty obciążeniowe (charge). Karty te wydawane są posiadaczowi rachunku bankowego. Jednocześnie bank udziela mu kredytu i okresowo (najczęściej raz w miesiącu) wystawia rozliczenie. Wydatki z takiej karty rozliczane są z rachunku bieżącego firmy. Korzystanie z kart przepłaconych (prepaid) wymaga wcześniejszego zasilenia karty kwotą, do wysokości której mogą być wykonywane transakcje. Karta taka nie jest związana z żadnym rachunkiem i może być wydana na okaziciela, tzn. bez personalizacji karty (na przykład jako karta podarunkowa).

Wybór odpowiedniego narzędzia

Dokonanie wyboru najlepszej karty płatniczej musi zawsze uwzględniać potrzeby i preferencje firmy. Prestiżowe karty zapewniają również pakiet usług dodatkowych a często także rabaty w wybranych punktach handlowych czy usługowych. Ważnym czynnikiem, który musi być uwzględniony przy wyborze karty, jest sposób, w jaki firma chciałaby rozliczać wydatki, i z jakiego konta. Jeżeli firmie zależy na wygodzie zakupów bezgotówkowych i nie ma potrzeby zaciągania kredytu, a wydatki powinny być rozliczane na bieżąco z rachunku firmy, to najlepszym rozwiązaniem będzie wybór karty debetowej. Jeśli firma chciałaby rozliczać wydatki raz na miesiąc, to powinna skorzystać z oferty kart obciążeniowych z odroczonym terminem płatności (charge). Jeśli natomiast firma nie chciałaby finansować wszystkich wydatków z własnych środków, to najlepszym rozwiązaniem będzie karta kredytowa. Dzięki niej można zaciągnąć prawie bezpłatny kredyt, korzystając z tzw. okresu bezodsetkowego. W zależności od banku wynosi on od 45 do 57 dni. Warto zauważyć, że w momencie, gdy przedsiębiorca spłaci zadłużenie w określonym przez bank terminie, nie zapłaci odsetek od kredytu, z którego korzystał. Takie rozwiązanie może się okazać szczególnie interesujące dla firm, które otrzymują nieregularne płatności.

Najkorzystniejsza cena

Istotnym czynnikiem decydującym o wyborze karty jest cena. Opłaty są bardzo różne. Często – w ramach promocji – karty wydawane są bezpłatnie, ale już za wznowienie takiej karty bank domaga się rekompensaty. Decydując się na wybór najodpowiedniejszej oferty, należy liczyć się z dodatkowym kosztem, jakim jest oprocentowanie kredytu na karcie. W przypadku firm dużych, znaczących na rynku czy opiniotwórczych w środowisku lokalnym ceny i dodatkowe warunki oferty mogą być negocjowane. Pozwala to skorzystać z produktu „szytego na miarę”, dla którego podstawowy pakiet może być wzbogacony o takie funkcje, jak elektroniczne raportowanie wydatków wraz z ich automatycznym rozliczeniem, indywidualne nadawanie limitów, możliwość doładowania środków on-line, kontroli i podglądu wydatków dla każdej z kart z opcją blokowania karty natychmiast po stwierdzeniu nieprawidłowości w wydatkach.

Łatwy dostęp do pieniędzy

Z roku na rok poszerza się krąg podmiotów gospodarczych, które decydują się na zamówienie nowej usługi bankowej, jaką jest posiadanie firmowej karty płatniczej. Swoboda korzystania z firmowych środków finansowych, łatwość rozliczenia służbowych wydatków sprawiają, że przedsiębiorcy coraz częściej zabiegają o wydanie firmowej karty płatniczej.

Wybór banku – rutyna czy sztuka?

Teoretycznie w polskim prawodawstwie brak jest przepisu, który obligatoryjnie nakazywałby wszystkim przedsiębiorcom posiadanie rachunku bankowego, jednak w praktyce trudno sobie wyobrazić firmę prowadzącą działalność gospodarczą bez rachunku bankowego.
W dzisiejszych realiach gospodarczych konto firmowe jest podstawowym elementem prawidłowego funkcjonowania każdego przedsiębiorstwa. Należy pamiętać, że głównym powodem posiadania konta firmowego jest usprawnienie zarządzania finansami firmy i utrzymanie jej płynności finansowej.

Działalność za pośrednictwem
rachunku

Ustawa z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej wprawdzie nie nakłada na wszystkich przedsiębiorców obowiązku posiadania rachunku bankowego, jednakże funkcjonowanie bez niego może być w praktyce bardzo utrudnione lub wręcz niemożliwe. Zgodnie z art. 22 ustawy część rozliczeń dotyczących prowadzonej działalności gospodarczej może być dokonywana wyłącznie za pośrednictwem rachunku. Dotyczy to sytuacji gdy stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca lub gdy jednorazowa wartość transakcji przekracza określone limity (obecnie 15.000 euro wg kursu na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego transakcję). Pozostałe przepisy obligują przedsiębiorców do regulowania swoich zobowiązań w formie przelewu, nie precyzując z jakiego konta. Dotyczy to składek przekazywanych przez płatnika do ZUS oraz zapłaty wszystkich związanych z działalnością gospodarczą podatków. Ponieważ konta firmowe są zazwyczaj związane z przedsiębiorstwem przez długie lata działalności firmy, wybór banku i rodzaju rachunku nie jest błahą sprawą.

Oczekiwania względem banku

Trzeba zastanowić się nad konkretnymi potrzebami i oczekiwaniami, jakie stawiamy przed bankiem, w którym zamierzamy otworzyć rachunek. Zupełnie inne oczekiwania ma bowiem osoba prowadząca prostą działalność gospodarczą, a zupełnie inne duża spółka prowadząca liczne operacje handlu zagranicznego. Oczywiście zawsze można zmienić bank prowadzący rachunek, jednak rodzi to dużo problemów oraz komplikacji. Wybierając bank, musimy przede wszystkim zastanowić się, ile i jakiego rodzaju operacji będziemy dokonywać w najbliższej przyszłości. Każdy bank ma pewien pakiet usług standardowych, które dostępne są również u konkurentów. Gdyby korzystanie z rachunku sprowadzało się wyłącznie do podstawowych usług (przelewy, wpłaty, wypłaty), można byłoby dokonać wyboru banku na podstawie porównania opłat i prowizji pobieranych za te usługi. Różnice w kosztach prowadzenia i obsługi rachunku mogą być znaczne. Dlatego warto dokładnie sprawdzić tabele prowizji i opłat – czy nie ma gdzieś ukrytych niemiłych niespodzianek.

Usługi dodatkowe

Poza ofertą podstawowych usług bankowych dla przedsiębiorcy istotne są usługi dodatkowe. Dlatego warto wiedzieć, czy będąc klientem banku, będziemy mogli skorzystać na specjalnych warunkach także z innych instrumentów finansowych, np. kredyt w rachunku bieżącym, leasing, kredyt obrotowy czy inwestycyjny. Trudno obecnie wyobrazić sobie prowadzenie własnego przedsiębiorstwa bez wykorzystania internetu. Nie bez znaczenia przy wyborze banku będzie zatem dostępność i jakość usług internetowych. Oferowane przez banki możliwości wykonywania przelewów oraz duża liczba dodatkowych narzędzi udostępnianych w serwisach internetowych pozwalają na ograniczenie kosztów i efektywniejsze zarządzanie czasem.

Troska banku o klienta

Nic więc dziwnego, że banki, chcąc zdobyć lojalność coraz bardziej wymagających klientów korzystających z najnowocześniejszych rozwiązań technologicznych, integrują usługi finansowe, wprowadzają nowe funkcjonalności i nową jakość obsługi. Coraz częściej proponują przedsiębiorcom pakiety produktów i usług bankowych stanowiące kompleksową ofertę w zakresie zarządzania środkami finansowymi, finansowania i obsługi transakcji handlowych oraz finansowania bieżącej i inwestycyjnej działalności przedsiębiorstw.

Mogłoby się zatem wydawać, że dylemat dotyczący wyboru przez firmę właściwego banku do obsługi finansowej prowadzonej działalności praktycznie nie istnieje. Tymczasem praktyka gospodarcza zdaje się temu przeczyć. O różnorodności i konkurencyjności oferty banków świadczy prezentowane w tabeli krótkie porównanie dostępnych na rynku produktów i usług bankowych. Ale w dużej mierze będzie to również kwestia subiektywnych odczuć każdej z firm stających przed takim wyborem. Warto pamiętać, że wybór banku będzie trochę rutyną, a trochę sztuką.

Profesjonalny biznesplan

Jest to dokument, który pomoże przemyśleć decyzję o podjęciu działalności gospodarczej, wyznaczyć cele, do których będziemy dążyć, i określi sposób ich realizacji.

Funkcje dokumentu

Biznesplan spełnia dwie zasadnicze funkcje – powinien pomóc w zdobyciu kapitału na rozpoczęcie działalności, a pracownikom odpowiedzialnym za realizację projektu dostarczyć dokładny plan operacji. Nie ma jednego obowiązującego układu, w jakim powinien być zrobiony biznesplan. Zależy to od charakteru przedsięwzięcia i adresata dokumentu, ale w każdym powinny znaleźć się typowe elementy. Podstawowe części biznesplanu to: streszczenie, opis produktu lub usługi, cel firmy, opis zespołu zarządzającego, analiza rynku i konkurencji, plan marketingowy, system biznesowy i organizacja firmy, harmonogram realizacji przedsięwzięcia, szanse i zagrożenia oraz plany finansowe i źródła finansowania.

Odpowiednio przygotowany plan to połowa sukcesu

Bardzo istotną rolę spełnia pierwsza część biznesplanu, czyli streszczenie. Powinno być ono miniaturką przygotowanego przez nas dokumentu. Jego zadaniem jest bowiem przykucie uwagi inwestora i zachęcenie go do dalszego czytania, a w efekcie zdecydowania się na wzięcie udziału w naszym projekcie. Dlatego też powinien on w sposób zwięzły przedstawiać zarys przedsięwzięcia oraz informacje o pomysłodawcy. Ważne jest także podkreślenie szansy rynkowej naszego przedsięwzięcia, koncepcji rozwoju firmy oraz określenie przewidywanych zysków. Kolejne części składowe biznesplanu stanowią uszczegółowienie informacji zawartych we wstępie. Opis produktu lub usługi powinien skupić się na próbie znalezienia odpowiedzi m.in. na następujące pytania: kto będzie odbiorcą naszej oferty, jaką wartość oferuje klientowi nasz produkt lub usługa, na czym polega jej innowacyjność w porównaniu do innych oferowanych przez konkurentów.

Organizacja naszej firmy

Dla potencjalnych inwestorów zainteresowanych naszym przedsięwzięciem istotna jest informacja o organizacji firmy. Powinna ona zawierać charakterystykę osób zarządzających firmą, ich wykształcenie, doświadczenie i osiągnięcia zawodowe. Przy prezentowaniu kwalifikacji kadry zarządzającej należy podkreślić te umiejętności, które są szczególnie istotne dla realizacji naszego przedsięwzięcia. Cenne jest również przedstawienie systemu biznesowego firmy. Typowy system biznesowy, jednakowy dla prawie wszystkich branż i przedsięwzięć, składa się z następujących elementów: badania i rozwój, produkcja, marketing, sprzedaż oraz obsługa (serwis).

Dokładne zdefiniowanie systemu pozwala na określenie sposobu, w jaki firma ma funkcjonować. Nie można przy tym zapomnieć o takich elementach, jak lokalizacja firmy, pracownicy, organizacja pracy i podział kompetencji. Niezbędna jest również dogłębna znajomość rynku i konkurencji, uwzględniająca wielkość rynku, możliwości jego rozwoju, segmentację i konkurencję. Zebranie tych informacji i ich analiza pozwoli na ocenę możliwości powodzenia przedsięwzięcia.

Następny krok

Po określeniu co (jaki produkt), komu (grupa docelowych odbiorców) i w jakich warunkach rynkowych (ocena rynku i konkurencji) można przystąpić do kolejnego etapu. Następnym etapem tworzenia biznesplanu jest zaplanowanie działań marketingowych i sprzedażowych. Ta część powinna koncentrować się na określeniu proponowanej ceny produktu lub usługi oraz możliwościach dotarcia do potencjalnych klientów. Od wyboru docelowego kanału dystrybucji będą zależeć działania reklamowe i promocyjne.

Przyjęta strategia komunikacyjna powinna skoncentrować się na wyjaśnieniu i przekonaniu klientów, że oferowany produkt zaspokoi ich potrzeby lepiej niż konkurencyjne rozwiązania proponowane na rynku. Wszystkie działania zmierzające do rozpoczęcia działalności muszą być ujęte i opisane w harmonogramie. Taki plan wdrożenia musi uwzględniać również ryzyko wynikające zarówno z warunków zewnętrznych (np. rynkowych, prawnych), jak również płynących z samej firmy (np. sposobu jej zarządzania). Biznesplan powinien zatem zawierać alternatywne scenariusze działania a także scenariusze bazowe – najbardziej prawdopodobny, optymistyczny i pesymistyczny.

Plan finansowy

Finalnym elementem biznesplanu jest wskazanie źródeł finansowania i plan finansowy. To właśnie wykorzystując te informacje, należy przekonać potencjalnych inwestorów o wymiernych korzyściach płynących z inwestycji w projektowane przedsięwzięcie. Plan finansowy musi zawierać: rachunek przepływów pieniężnych, rachunek wyników, bilans oraz prognozę na okres od trzech do pięciu lat.

Nie taki biznesplan straszny

Ciągle jeszcze wielu przedsiębiorców boi się słowa biznesplan i na wszelki wypadek wkłada do przygotowywanego dokumentu wszystko, co wie o swoim produkcie, rynku, planowanej działalności. Pisane z obowiązku, a nie z autentycznej potrzeby, dokumenty nie spełniają swojej roli. Najczęściej powtarzającymi się wadami biznesplanów jest rozwlekłość dokumentu, co powoduje, że dużo czasu i uwagi wymaga wyłapanie tego, co jest rzeczywiście ważne. Zdarzają się przypadki przedstawiania nieprawdziwego obrazu firmy, budowania planów w oparciu o subiektywnie dobrane dane, pomijania całych kategorii kosztów czy też traktowania go jako dokumentu służącego promocji firmy. Brakuje również wyczerpujących informacji zazwyczaj w zakresie analizy rynku i konkurencji. Obok braków merytorycznych zdarzają się również wady formalne, jak nieodpowiednia struktura dokumentu utrudniająca zapoznanie się z informacjami najistotniejszymi dla jego odbiorców. Nic więc dziwnego, że tak przygotowane dokumenty nie są przydatne ani bankom, ani samym przedsiębiorcom.

Profesjonalny dokument

A przecież wielu przedsiębiorców ma znakomite pomysły biznesowe, ale nie zawsze potrafi je dobrze opisać. Tak też i w tym przypadku, jak w każdej innej dziedzinie, jeśli nie wiadomo jak postąpić, to warto skorzystać z pomocy fachowców. Istnieje wiele wyspecjalizowanych instytucji zajmujących się przygotowywaniem biznesplanów. Można także sięgnąć do specjalnych programów komputerowych. Nie zastąpią one wprawdzie wiedzy i doświadczenia specjalistów, ale mogą stanowić istotną pomoc. Banki i instytucje finansowe, które są podstawowymi odbiorcami biznesplanów, zdecydowanie lepiej traktują projekty przygotowane w sposób profesjonalny. Warto o tym pamiętać, planując rozwój działalności. 

Biżuteria do zwrotu

Zakupom biżuterii, zwłaszcza tej okolicznościowej, jak pierścionki czy obrączki, towarzyszą zwykle pozytywne emocje. Nabywcę cieszy fakt zdobycia pięknego przedmiotu. Zadowolenie sprzedającego wynika zarówno z możliwości zaoferowania kupującemu obiektu pożądania, jak również z prozaicznego faktu uzyskania przychodów ze sprzedaży.

Czasami jednak bywa jak w przysłowiu: “Nie wszystko złoto, co się świeci”. Wymarzony przedmiot okazuje się wadliwy. I znowu mamy do czynienia z emocjami, ale tym razem nie są one już tak pozytywne. Jak w takiej sytuacji postąpić? Jakie przepisy chronią kupującego, a jakie sprzedającego?

Reklamacja w świetle przepisów

W praktyce często można spotkać się z opinią, że biżuteria nie podlega reklamacji. Tymczasem jest to taki sam towar jak każdy inny i podlega ogólnie obowiązującym w tym zakresie przepisom prawa. Jeśli przedmiot został zakupiony przez osobę fizyczną w celach niezwiązanych z działalnością zawodową lub gospodarczą, to przepisy umożliwiają dwa sposoby reklamowania wadliwych towarów. Pierwszym sposobem jest odpowiedzialność sprzedawcy za niezgodność towaru konsumpcyjnego z umową.

Odpowiedzialność ta wynika z przepisów ustawy z 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie kodeksu cywilnego (DzU nr 141, poz. 1176 z późniejszymi zmianami). Ustawa nakłada na sprzedającego obowiązek udzielenia kupującemu jasnych, zrozumiałych i niewprowadzających w błąd informacji, wystarczających do prawidłowego korzystania z zakupionego wyrobu. Sprzedawca odpowiada wobec konsumenta za sprzedany towar wtedy, gdy był on niezgodny z umową w chwili wydania.

Pod pojęciem niezgodności towaru z umową może kryć się wiele rzeczy, m.in. za wadliwy uznaje się towar, który m.in. nie odpowiada podanemu przez sprzedawcę opisowi lub nie ma cech wzoru, który był przedstawiony przez sprzedawcę kupującemu, czy nie nadaje się do celu określonego przez kupującego przy zawarciu umowy. Zdarza się także, że biżuteria nie nadaje się do celu, do jakiego towar jest zwykle używany, albo nie ma właściwości cechujących towar danego rodzaju.

Warto pamiętać, że niezgodność towaru z umową to także sytuacja, w której biżuteria nie odpowiada oczekiwaniom opartym na publicznie składanych zapewnieniach sprzedawcy, producenta lub jego przedstawiciela, wyrażonych w oznakowaniu towaru lub reklamie. Oczywiście, każdy przypadek niezgodności musi być rozpatrywany indywidualnie. A to, czego konsument może domagać się od sprzedawcy, wynika z art. 8 cytowanej powyżej ustawy.

Obowiązki sprzedawcy

Przede wszystkim obowiązkiem sprzedawcy jest doprowadzenie towaru do stanu zgodnego z umową poprzez nieodpłatną naprawę lub wymianę na nowy. Przy czym warto podkreślić, że decyzja w tym zakresie należy do konsumenta. Jeżeli niemożliwa jest naprawa lub wymiana towaru, lub taki sposób uznania reklamacji narażałby klienta na znaczne niedogodności, może on zażądać stosownego obniżenia ceny albo odstąpienia od umowy i w konsekwencji domagać się zwrotu pieniędzy. Nie można od umowy odstąpić, jeżeli niezgodność z umową nie jest istotna. W przypadku, gdy właściciel sklepu jubilerskiego otrzymał od klienta żądanie naprawy lub wymiany towaru i nie odpowiedział na nie w terminie 14 dni kalendarzowych (liczonych od dnia następnego po doręczeniu reklamacji), konsument może uznać, że sprzedawca przyznał mu rację.

Biżuteria nie jest towarem szczególnej troski

Sprzedawca odpowiada za niezgodność towaru konsumpcyjnego z umową, jeżeli zostanie ona stwierdzona przed upływem 2 lat od wydania towaru. Przy czym należy zwrócić szczególną uwagę na zapis art. 4 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym, jeżeli od wydania towaru do stwierdzenia niezgodności nie minęło 6 miesięcy, to domniemywa się, że istniała ona w chwili wydania. Jest to dla sprzedającego o tyle istotne, że w takim przypadku po stronie sprzedawcy ciąży obowiązek przedstawienia dowodu zwalniającego go z ustawowej odpowiedzialności.

Reklamacja, a gwarancja

Drugim sposobem reklamowania wadliwego wyrobu jest korzystanie z gwarancji. Należy pamiętać, że gwarancja jest dobrowolnym, dodatkowym zobowiązaniem gwaranta do wykonania określonych świadczeń w sytuacji, gdy towar nie posiada tych cech, o których gwarant zapewniał konsumenta w swoim oświadczeniu. Oświadczenie takie powinno być utrwalone w dokumencie gwarancyjnym. Z reguły gwarantem jest producent wyrobu, importer lub dystrybutor. I to gwarant określa zakres świadczeń, jakich konsument może się domagać w przypadku niezgodności z gwarancją.

Oznacza to, że od gwaranta możemy domagać się tylko tyle, ile zobowiązał się w swoim oświadczeniu. Jeżeli obiecał naprawę, to możemy domagać się naprawy, jeżeli wymianę, to wymiany, ale jeżeli ta wymiana mogłaby nastąpić po trzeciej naprawie, a wszystkie trzy wykonane byłyby w ciągu sześciu miesięcy, to tylko po spełnieniu takich warunków możemy domagać się wymiany. Istotne jest, że gwarant odpowiada za wady wyrobu w okresie, jaki obejmuje gwarancja. A swoje zobowiązanie, wynikające z takiego dokumentu, powinien wykonać w takim terminie, jaki został przez niego określony w gwarancji. Jeżeli termin ten nie jest określony, to zgodnie z art. 455 kodeksu cywilnego gwarant jest zobowiązany wykonać swoje zobowiązanie niezwłocznie.


Do gwaranta czy sklepu

Jeżeli przy zakupie danego wyrobu została udzielona gwarancja, to konsument sam decyduje, komu chce złożyć reklamację: gwarantowi czy sprzedawcy. Sprzedawca zawsze odpowiada za towar, który jest niezgodny z umową. Gwarant odpowiada tylko w takim zakresie, jaki dobrowolnie przez siebie określił w dokumencie gwarancyjnym.

Można zatem powiedzieć, że odpowiedzialność sprzedawcy jest obowiązkowa w takim znaczeniu, że sprzedawca odpowiada zawsze, we własnym imieniu, niezależnie od swojej woli, i nie może tej odpowiedzialności umownie wyłączyć ani ograniczyć. Odrębną sprawą są wzajemne prawa i obowiązki oraz zasady współpracy sprzedawcy i producenta. Wynikają one z powszechnie obowiązujących przepisów kodeksu cywilnego i handlowego. Mogą mieć formę umowy o współpracy handlowej, w której zawarte są uregulowania dotyczące kontroli jakości czy reklamacji ujawnionych wad danego wyrobu. Często wykorzystują one również powszechnie obowiązujące w danej branży dobre praktyki handlowe.


Prawo konsumenta

Uznanie reklamacji konsumenta nie zależy od dobrej woli sprzedawcy. Tak jak do wszystkich innych towarów konsumpcyjnych, tak i do wyrobów z metali szlachetnych i innych wyrobów jubilerskich mają zastosowanie przepisy o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej. A konsumenci coraz częściej korzystają z przysługujących im uprawnień. Warto o tym wiedzieć, aby i wtedy, gdy klient reklamuje zakupiony wyrób, mimo wszystko przeważyły pozytywne emocje, które pozwolą na rozwiązanie problemu w sposób satysfakcjonujący obie strony.

Kredyty dla zuchwałych

Branżę wyrobów złotniczych i jubilerskich reprezentują podmioty gospodarcze o różnym profilu działalności gospodarczej.
Są to producenci biżuterii, sprzedawcy, właściciele hurtowni, pośrednicy i importerzy wyrobów gotowych. Firmy te łączy jedna cecha wspólna. Są to w dominującej większości firmy małe, zatrudniające do dziewięciu osób. Pod względem wielkości są typowymi przedstawicielami wszystkich przedsiębiorstw w kraju.

Małe i średnie przedsiębiorstwa, funkcjonujące na rynkach lokalnych lub niszowych, mają na ogół trafne rozeznanie sytuacji rynkowej. Dzięki temu mogą szybko reagować na zmieniające się potrzeby i preferencje potencjalnych klientów. A to w branży tak wrażliwej na nowe trendy w modzie jest szczególnie istotne. Nic więc dziwnego, że ta grupa przedsiębiorstw jest swoistym stymulatorem rozwoju gospodarki, a ich liczba oraz potencjał może być jedną z miar oceny wzrostu gospodarczego.

Wykorzystana poduszka finansowa

Minął rok od bankructwa banku Lehman Brothers, które stało się symbolicznym początkiem światowego kryzysu. Polska gospodarka przetrwała ten okres w niezłej kondycji. Jako jedyny kraj w Unii Europejskiej zanotowała wzrost Produktu Krajowego Brutto. Przedsiębiorstwom udało się przetrwać pierwsze uderzenie kryzysu. O tym, że przejście to było stosunkowo łagodne, zdecydowało wysokie tempo wzrostu gospodarczego tuż przed wybuchem kryzysu, odporność polskich konsumentów na złe informacje z zagranicy, wolny kurs złotego oraz stabilny sektor bankowy.

Przedsiębiorstwa wykorzystały swego rodzaju poduszkę finansową, jaką uzyskały w latach poprzednich. Można stwierdzić, że mocną stroną polskich przedsiębiorstw w czasie kryzysu był ich konserwatyzm. Konserwatyzm, który najwyraźniej ujawnił się w niechęci do korzystania z zewnętrznego finansowania. Strategia ta, jakkolwiek skuteczna w czasie recesji, będzie przysłowiową kulą u nogi przy wychodzeniu z kryzysu. Jej kontynuowanie może ograniczać potencjał rozwojowy firm. Teraz jest czas, aby – z punktu widzenia przedsiębiorcy – zastanowić się nad zmianą swojego podejścia do działalności gospodarczej i w planach rozwojowych firmy uwzględnić dopływ kapitałów z zewnętrznych źródeł. Tym bardziej, że jest z czego wybierać.

Zaciąganie kredytów

Najczęściej stosowanym przez małe i średnie przedsiębiorstwa zewnętrznym źródłem finansowania są kredyty bankowe. Służą one zarówno finansowaniu działalności bieżącej (kredyty obrotowe), jak i potrzeb rozwojowych (kredyty inwestycyjne). Przy finansowaniu działalności bieżącej można skorzystać z tradycyjnego kredytu obrotowego, ale również z takich form finansowania, jak: kredyt w rachunku bieżącym, limit debetowy, karty kredytowe dla klienta biznesowego.
Kredyty inwestycyjne udzielane są na zrealizowanie konkretnego przedsięwzięcia inwestycyjnego. Może to być nowa linia produkcyjna, pojedyncza maszyna czy urządzenie, nowy zakład produkcyjny. Specyficznym rodzajem kredytu inwestycyjnego jest kredyt na zakup samochodów osobowych lub ciężarowych.

Pakiety dla firm

Coraz częściej banki proponują swoim klientom tzw. pakiety usług dla firm. Są to specjalne zestawy produktów i usług bankowych, oferowanych łącznie za jedną miesięczną opłatę i w ramach jednej umowy. Najczęściej usługi te oferowane są przy wykorzystaniu nowoczesnych rozwiązań bankowości internetowej. Przykładowo w skład takiego pakietu usług mogą wchodzić: rachunek bieżący, karta debetowa, bankowość internetowa, bankowość telefoniczna, bezpłatne przelewy wychodzące do ZUS/US, bezpłatne przelewy internetowe w ramach banku prowadzącego rachunek.

Leasing lub fundusz pożyczkowy

Drugim po kredytach, najczęściej wykorzystywanym przez małe i średnie przedsiębiorstwa źródłem finansowania, jest leasing. Jest to forma finansowania inwestycji polegająca na uzyskaniu prawa do użytkowania określonej rzeczy w zamian za ustaloną opłatę uiszczaną w formie raty leasingowej. Oferta firm leasingowych wydaje się być szczególnie atrakcyjna dla firm, które rozpoczynają działalność gospodarczą. Gdy przedsiębiorstwo istnieje na rynku krótko, nie może wykazać się odpowiednim poziomem obrotów lub wymaganymi przez bank zabezpieczeniami. Uzyskanie kredytu bankowego może być utrudnione. W tej sytuacji wzięcie określonego dobra w leasing jest jedynym sposobem na szybkie uzyskanie niezbędnych środków (samochodu, maszyn itp.). Innym sposobem na pozyskanie środków może być skorzystanie z oferty funduszy pożyczkowych. Instytucje te stanowią alternatywne w stosunku do kredytu bankowego źródło krótkoterminowego finansowania działalności przedsiębiorstw z sektora małych i średnich firm. Najczęściej są to pożyczki z Funduszu Mikro, specjalizującego się w pożyczkach dla mikroprzedsiębiorstw, oraz pożyczki z różnego typu instytucji wspierających rozwój przedsiębiorczości w danym regionie.

Być może franczyza

Omawiając różne formy finansowania, warto również wspomnieć o franczyzie (franchising). Wprawdzie nie jest ona formą finansowania w ścisłym tego słowa znaczeniu, ale może w znacznym stopniu ułatwić rozpoczęcie własnej działalności gospodarczej, a także ograniczyć koszty związane z inwestycjami, bieżącym finansowaniem działalności i marketingiem. Franczyza jest długoterminową umową udzielenia biorcy przez dawcę pozwolenia na używanie jego firmy, tzn.: nazwy, znaków towarowych, nazw handlowych, technologii i systemów dystrybucji związanych z prowadzeniem działalności oraz udzielenia wszelkiej niezbędnej pomocy w tym zakresie. Dawcami są najczęściej duże znane na rynku firmy. Biorcami są natomiast prywatne firmy lub osoby dopiero rozpoczynające działalność gospodarczą. Właśnie na wykorzystaniu franczyzy oparła swoją strategię rozwoju na rynku jubilerskim firma YES. Specyficznymi formami krótkoterminowego finansowania działalności gospodarczej jest również faktoring i forfaiting. Służą one do finansowania należności od odbiorców w obrocie krajowym i zagranicznym.

Trudność w sprostaniu wymaganiom

Wprawdzie oferta banków i instytucji finansowych jest coraz bogatsza i dostępniejsza, to jednak w praktyce często zdarza się, że firmy małe lub początkujące w świecie biznesu nie mogą sprostać stawianym im wymaganiom. Szczęśliwie dla firm polityka banków ulega zmianie. Wprowadzane są specjalnie dla nich uproszczone procedury. Firmy doradztwa finansowego służą pomocą przy wyborze najkorzystniejszej oferty spośród tych, dostępnych na rynku. Powstało również szereg organizacji i firm zajmujących się doradztwem dla sektora małych i średnich przedsiębiorstw. Firmy te pomagają w sporządzaniu dokumentacji finansowej czy biznesplanów. Wstępne informacje można uzyskać w internecie.