Biżuteria Walerii Ługowskiej zaskakuje. Jej prace są dopracowane warsztatowo i estetycznie. Mają swój niepowtarzalny styl, który trudno zamknąć w kilku słowach. Artystka eksperymentuje z formą. Jej prace sprawiają wrażenie lekkich.
Pozwala ona na wybrzmienie każdemu materiałowi. Formy koliste łączy ostrymi, aby uzyskać kontrast. Najczęściej wykorzystuje materiały organiczne – bursztyn czy perły – ze zmatowionym srebrem, dzięki czemu udaje jej się stworzyć kontrast pomiędzy tym co stworzyła natura, a tym co człowiek. W pracach nadaje bursztynowi kształt, wkłada go w ramy lub wycina z niego koła. W jej pracach kamienie żyją, można powiedzieć, że oddaje im głos. Niczym muzyk naciskając klawisze, artyska pozwala zaistnieć materiałowi, używanemu do stworzenia biżuterii. Artystka jest absolwentką łódzkiej Akademii Sztuk Pięknych, swój warsztat doskonaliła także w Szkole im. Jana Kilińskiego w Warszawie. Stąd też jej umiejętności warsztatowe oraz znajomość historii złotnictwa. W jej pracy widzimy wpływy i geometryzmu, i naturalizmu, ale także op-artu. Inspiracje pracami znanych mistrzów złotnictwa, które Waleria Ługowska przepuściła przez filtr swojej wrażliwości twórczej. Jej prace są pracami otwartymi. Dają pole do interpretacji. Waleria Ługowska jest bardzo ciekawie zapowiadającą się artystką. Jej prace poruszają się po granicy komercji i sztuki. Z niecierpliwością czekam na kolejne kolekcje.
