Bursztynowa nagroda trafiła do Emmy Carrau Bueno

21 lutego wyłoniony został zwycięzca tegorocznej edycji Międzynarodowego Konkursu na Projekt Biżuterii z Bursztynem Amberif Design Award. Jury przyznało główną nagrodę Emmie Carrau Bueno.



Wtegorocznej edycji konkursu wzięło udział 160 twórców z 32 krajów, którzy nadesłali 202 prace. Zadaniem artystów było zmierzenie się z tematem „Bursztyn jako nagroda!”.

Temat prac

Temat „Bursztyn jako nagroda!” ma wiele warstw: twórcy, których wynagradzają fantastyczne właściwości bursztynu, gdy projektują i wykonują biżuterię; noszący wynagradzają siebie, wybierając bursztyn jako symbol ciepła, miękkości i długiej tradycji; widzów zaś fascynuje połączenie biżuterii i osoby, która ją nosi. Takie były kryteria dla jury. Najpierw międzynarodowe jury, którego członkowie reprezentowali różne środowiska i kraje, wybrało najciekawsze prace. Po dyskusji jury dokonało kolejnej selekcji. Powstała krótka lista 16 wyróżniających się projektów, które zostaną zaprezentowane w katalogu. Szybko zapadła jednomyślna zgoda co do trzech nagrodzonych prac, a szczęśliwi zwycięzcy otrzymają nagrody w marcu na targach Amberif. Jury, które obradowało w składzie: Monika Brugger (Francja), Anders Ljungberg (Szwecja), Yutaka Minegishi (Japonia), Katarzyna Rzehak (Polska) oraz Theo Smeets (Holandia), przyznało następujące nagrody: Nagrodę Główną – ufundowaną przez Prezydenta Miasta Gdańska w wysokości 10 tys. zł – Emmie Carrau Bueno z Włoch za pracę „Amber Drops Pattern Necklace”; Nagrodę Bursztynową – ufundowaną przez Międzynarodowe Stowarzyszenie Bursztynników – Albertowi Dávili z Meksyku za pracę „Still” oraz Nagrodę Srebrną – ufundowaną przez Międzynarodowe Targi Gdańskie SA – Tadeuszowi Jaśkowiakowi za pracę „Medal”.

Uzasadnienie werdyktu

Jak czytamy w uzasadnieniu werdyktu, zwycięska praca „Bursztynowe krople” zafascynowała wszystkich od pierwszego wejrzenia. Praca ta ukazuje, jak biżuteria potrafi zmieniać swoje oblicze i charakter w zależności od tego, jak ją trzymasz, z jakiej okazji czy w jakim świetle ją nosisz. Dwa światy – tkanina i biżuteria – przecinają się, by stworzyć obiekt, który kropla po kropli tworzy niespodziewaną płynność. Łącząc dwa przeciwstawne materiały – jeden pradawny, drugi współczesny i możliwy do zakwestionowania pod względem ekologicznym – otwiera pole do stawiania współczesnych pytań o to, jak postrzegamy nasze środowisko i jak w nim żyjemy. Krople tworzą się wokół nici jak rosa o wczesnym letnim poranku. Tworzy to strukturę efemerycznego piękna w dialogu z koncepcją czasu zawartą w bursztynie. Metoda połączenia pudru bursztynowego z żywicą przypomina nam też o tym, czym bursztyn kiedyś był, mianowicie żywicą. Obiekt łączy matematyczny rygori powtarzalność modułów z emocjonalnością i ciepłem bursztynu. Przyjemność płynąca z noszenia go, przyjemność powrotu do pierwotnych wartości materiału jest niczym nagroda.

Występuje tu silny wyróżnik dotykowy, który można odczuć nawet patrząc na jego rendering. Łatwo sobie wyobrazić emocjonalny aspekt noszenia takiej biżuterii z kroplami spływającymi po piersi. Jest to niezwykle zmysłowy obiekt, będący nagrodą zarówno dla ciała, jak i dla oka widza. Jury Nagrodą Bursztynową wyróżniło pracę „Wciąż tu” Alberta Dávili, zwracając uwagę na jej delikatność i wieloznaczność. Jak czytamy w uzasadnieniu, być może dotyczy ona jakiegoś tematu politycznego, lecz jej poetycki wyraz przykrywa wszystko. Jest to bardzo niespodziewany i szczęśliwy mariaż dwóch materiałów. Jednak wizualna prostota obiektu prawdziwie skupia się na bursztynie jako materiale. Powstając z żywicy, która jako płyn jest zatrzymana w czasie, by przeistoczyć się w bursztyn, uświadamia nam pojęcie czasu. Praca ta w niezwykle poetycki sposób ukazuje krótką chwilę, gdy ciecz ukazuje się na siatce, zanim zniknie. Początkowo wyobrażamy sobie bransoletkę jako siatkę, płot, barykadę tworzącą wokół ramienia ogrodzone miejsce niczym obraz – to metafora naszego współczesnego świata. Udekorowana niemal niewidzialnymi bursztynami, jest jakby zaproszeniem do przyjrzenia się bliżej. Być może w ten sposób piękno świata przezwycięży brutalność i ucisk siatki ogrodzeniowej.

Jest tu poetyckie wykorzystanie bursztynu przypominającego łzy czy poranną rosę. Nagrodę Srebrną za pracę „Medal” otrzymał Tadeusz Jaśkowiak z Polski. Zachwyciła ona jury wieloznacznością. „Medal” sprawia, że zastanawiamy się, co dziś może oznaczać współczesna biżuteria – czytamy w uzasadnieniu. Zbuntowany, szorstki i cyniczny, lecz też dowcipny i arogancki. Przykład par excellence ulepszenia materiału poprzez stworzenie silnego obrazu. Jest to obiekt, który podkreśla metodologię i ikonografię biżuterii. Zastosowanie papieru ściernego jako wstążki do medalu unaocznia pracę włożoną w stworzenie obiektu, co wiąże się z koncepcją biżuterii jako nagrody. Noszony w kieszeni, medalion staje się niby niewielkim trofeum niosącym ze sobą biografię bursztynu. Oczywiste, lecz złożone. Obiekt pełen sprzeczności, miękki i szorstki, jasny i ciemny.

Praca, która związana jest tyle z produkcją, co z kwestionowaniem przenośności honorów. Obraz, który jest zgodny z medalami, które widzieliśmy na olimpiadzie, lecz który również honoruje krew, pot i łzy włożone w zdobycie nagrody. Konceptualny medal, który nie jest medalem, ale bardziej dyskusją nad tradycyjną formułą nagrody. Wykorzystanie bursztynu jako najwyższej wartości koresponduje z tematem konkursu „Bursztyn jako nagroda!”. Jury przyznało także wyróżnienie – otrzymała je Inna Monastyrna z Izraela za pracę „Amber City”. To „Bursztynowe miasto” przekonało jury intrygującym połączeniem materiałów: kawałka zardzewiałego łańcucha z różnymi kamieniami i bursztynem razem u góry. Jury uznało to za dobry przykład współczesnego pierścionka koktajlowego, który wygląda idealnie w witrynie i niewątpliwie też na palcu.

O konkursie

Międzynarodowy Konkurs na Projekt Biżuterii z Bursztynem Amberif Design Award towarzyszy Międzynarodowym Targom Bursztynu i Biżuterii Amberif od 1997 r., tj. od ich czwartej edycji. Jego celem jest promocja bursztynu jako źródła wyrazu artystycznego, a przedmiotem projekt autorskiej biżuterii artystycznej z bursztynem zainspirowanej tematem konkursowym na dany rok. Rokrocznie wystawa pokonkursowa staje się polem konfrontacji wypowiedzi artystycznych na określony temat dotyczący bursztynu. Obecnie to jeden z bardziej prestiżowych międzynarodowych konkursów projektowych, o czym świadczyć może niesłabnące zainteresowanie uczestników z całego świata, w tym wielu uznanych artystów.