Tradycja i zaufanie do marki to podstawa sprzedaży
„Polski Jubiler”: Sztuka jubilerska od wieków łączy się ze sztuką zegarmistrzowską. Złote czasomierze czy drogocenne bransolety to elementy sztuki biżuteryjnej, która towarzyszy historii zegarków. Obecnie producenci zegarków nie tylko używają do ich wytworzenia kosztownych kruszców, ale także oferują swoim klientom własną biżuterię. Jak według pana będą egzystowały oba te segmenty rynku? Czy producenci zegarków nie staną się groźną konkurencją dla twórców i producentów biżuterii? Władysław Meller, współzałożyciel klubu Miłośników Zegarów i Zegarków, współwłaściciel salonu zegarmistrzowskiego od Czasu do Czasu: Aby odpowiedzieć na to pytanie, warto jednak widzieć dłuższy okres historyczny. Biżuteria „od zawsze” towarzyszy człowiekowi. Zegarki (właściwie zegary, nawet słoneczne) pojawiły się znacznie, znacznie później. Jako przedmioty zbytku, specjalnie dekorowane, stanowiły chlubę swego właściciela i były swego rodzaju biżuterią. W zapisach majątkowych szlachty polskiej wartość miał sam zegarek i nie było ważne, czy był sprawny, czy nie. Jednak na przestrzeni lat potrzeba pomiaru czasu zdominowała rozwój zegarków. To już nie biżuteria – to nauka. Pomiary z większą dokładnością, niezawodnością i wskazywaniem większej liczby funkcji – to wyzwanie dla zegarmistrzów. Aspekt dekoracyjny (powiązany z biżuterią) miał zawsze znaczenie, jeśli chodzi o zegarki. Krótki okres dominacji zegarków elektronicznych, który był ukoronowaniem naukowego postrzegania zegarka jest tylko potwierdzającym regułę wyjątkiem. Łączenie jubilerstwa i biżuterii z narzędziem pomiarowym (zegar atomowy, zegarek elektroniczny, wcześniej zegarki jednorazowe – np. Ruhla) – to byłaby pomyłka. Odrodzenie się zegarka mechanicznego i poszukiwanie prestiżu przedmiotu użytkowego spowodowały wydzielenie się 3 kategorii zegarów: zegar – narzędzie pomiarowe, zegar – zegarek użytkowy (elektroniczny) i zegar – zegarek prestiżowy (mechaniczny, ozdobnie wykonany, także elektroniczny ozdobnie wykonany). Tak w segmencie użytkowych, a szczególnie prestiżowych zegarków podlegają one sztuce wytwarzania produktu. W tym sensie biżuteria i zegarki będą się przenikać. Jednak od wzajemnego przenikania się, postrzegania produktu większe znaczenie ma wzrost wagi marki. Może się okazać, że firma z ogólnie rozpoznawalną marką będzie oferowała tak zegarki, jak i biżuterię, i będzie te produkty z większym powodzeniem sprzedawać niż klasyczni jubilerzy czy klasyczne firmy zegarkowe. Tak już się dzieje.
Z danych opublikowanych przez Zrzeszenie Szwajcarskiego Przemysłu Zegarkowego wynika, że w ostatnich miesiącach nastąpił widoczny wzrost sprzedaży zegarków. Wydaje się, że branża zegarmistrzowska podnosi się z kryzysu finansowego. Czy według pana możemy mówić o ustabilizowaniu się sytuacji na rynku zegarków?
W trakcie niedawnej rozmowy z jednym z producentów szwajcarskich doszliśmy do następujących wspólnych wniosków. Po pierwsze, kryzys zegarkowy skończył się… medialnie, bo dziennikarzom nie chce się więcej o nim pisać. Po drugie, branża tak bardzo chciałaby wyjść z kryzysu, że każdy drobny objaw traktuje jak jego koniec. A po trzecie, wydaje się, że jeśli tylko światowa gospodarka się usta [...]
Udostępniono 30% tekstu, dostęp do pełnej treści artykułu tylko dla prenumeratorów.
|
Wszyscy prenumeratorzy dwumiesięcznika w ramach prenumeraty otrzymują login i hasło umożliwiające korzystanie z pełnych zasobów portalu (w tym archiwum).
Prenumerata POLSKIEGO JUBILERA to:
Prenumeratę możesz zamówić:
Jeśli jesteś prenumeratorem a nie znasz swoich danych dostępu do artykułów Polskiego Jubilera skontaktuj się z nami, bok@pws-promedia.pl
|
Władysław Meller
