Brylanty traktowane metodą Yehudy
dr Włodzimierz Łapot Laboratorium Gemmologiczne Uniwersytet Śląski
Kamuflaż pęknięć, rys, drobnych szczelin i innych podobnych defektów w kamieniach szlachetnych ma równie starą tradycję jak zainteresowanie nimi. Zabiegi takie szczególnie chętnie stosowano względem niektórych kamieni kolorowych. Przykładem może być znane już w czasach antycznych olejenie szmaragdów, szczególnie w basenie Morza Śródziemnego. Analogiczny cel ma również woskowanie żadów, rutynowo wykonywane już od 2500 lat w Chinach.
Do kamuflowania pęknięć i podobnych niedoskonałości kamieni szlachetnych najlepiej nadają się substancje, które optycznie są możliwie podobne do traktowanego nimi kamienia. Zwykle chodzi tu o oleiste ciecze lub łatwotopliwe szkła, których współczynnik refrakcji podobny jest do współczynnika refrakcji traktowanego nimi kamienia. Diament był jednym z niewielu kamieni szlachetnych, które skutecznie oparły się tego rodzaju praktykom aż do czasów współczesnych. Wysoki współczynnik refrakcji (n = 2,417) bronił go skutecznie przed substancjami maskującymi optycznie różne niedoskonałości kryształu, np. pęknięcia, rysy czy drobne szczeliny, gdyż dostępne wówczas ciecze i szkła miały zbyt niski współczynnik refrakcji (n < 1,8), by mogły być przydatne do kamuflowania wad diamentu.
Ukryte pęknięcia w diamentach
Pierwszą skuteczną metodę maskowania pęknięć w diamentach opracowano dopiero z początkiem lat osiemdziesiątych minionego wieku. Dokonał tego Zvi Yehuda z firmy Ramat Gan z Izraela, korzystając z osiągnięć gwałtownie rozwijającej się w owych latach inżynierii materiałowej. Szybko i skutecznie przekuł on swój pomysł w produkt rynkowy. Jak się potem okazało, poprawiane przez niego brylanty wprowadzane były sukcesywnie do obrotu rynkowego już od 1981 r. Przez ponad pięć lat pozostawały niezauważone. Dopiero w drugiej połowie lat osiemdziesiątych zwrócili na nie uwagę naukowcy z Gemological Institute of America (Koivula, 1987). W działalności mającej za cel kamuflaż pęknięć, rys, drobnych szczelin i kanalików po laserowaniu liczącą się pozycję mają obecnie trzy firmy. Są to: Yehuda/Diascience (Yehuda Diamond Co., New York), Koss & Shechter Diamonds (Genesis II) i Clarity Enhanced Diamond House (filia Goldman Oved Diamond Company). Ich produkty są na tyle atrakcyjne i konkurencyjne, również cenowo, że coraz szerszym strumieniem przenikają na rynek jubilerski, sprawiając jednocześnie coraz więcej kłopotu przy ich identyfikacji i ocenie handlowej, gdyż niektóre z nich, wskutek ciągłego doskonalenia technologii stosowanej w ich poprawianiu mają na tyle nikłe oznaki traktowania, że w połączeniu z odpowiednio dobraną oprawą mogą być trudne lub nawet bardzo trudne do wykrycia. W szczególności dotyczy to brylantów mających zakamuflowane niewielkie, pojedyncze defekty.
Diamenty o klasę lepsze
Procedura poprawiania diamentów metodą Yehudy bywa tak skuteczna, że często polepsza czystość brylantu o całą klasę, umożliwiając np. przekwalifikowanie go z czystości SI do VS lub nawet z I do SI. Ocenia się, że upiększanych w ten sposób może być nawet 20-30 proc. brylantów dostępnych rynkowo.
Szczególnie dotyczy to brylantów w przedziale wielkości 1-2 ct. Mimo niechęci, spektakularnie artykułowanej uchwałami i zakazami niektórych organizacji certyfikujących brylanty oraz organizacji zrzeszających handlowe firmy jubilerskie, diamenty z czystością poprawioną metodą Yehudy dopuszczone są do legalnego obrotu rynkowego. Jednak bezwzględnym wymogiem jest opatrywanie ich informacją o zastosowanej względem nich procedurze trakt [...]
Udostępniono 30% tekstu, dostęp do pełnej treści artykułu tylko dla prenumeratorów.
|
Wszyscy prenumeratorzy dwumiesięcznika w ramach prenumeraty otrzymują login i hasło umożliwiające korzystanie z pełnych zasobów portalu (w tym archiwum).
Prenumerata POLSKIEGO JUBILERA to:
Prenumeratę możesz zamówić:
Jeśli jesteś prenumeratorem a nie znasz swoich danych dostępu do artykułów Polskiego Jubilera skontaktuj się z nami, bok@pws-promedia.pl
|
Włodzimierz Łapot
